لذّت‌هاى حلال، ميسّر نيست.

در زمينه عوامل تقويت و سلامت و شادابى جسم، روايات اسلامى، رهنمودهاى فراوانى دارند[1] كه در فصل پنجم از بخش دوم حكمت‌نامه، به شمارى از آنها (مانند: سفرهاى تفريحى، پياده‌روى، شنا، نگاه كردن به سبزه‌زارها، كُشتى، اسب‌سوارى، مسابقه سواركارى و تيراندازى) اشاره شده است.

نكته مهم‌تر اين كه براساس رهنمودهاى اهل بيت عليهم السلام، انواع ورزش‌ها، بازى‌ها و كارهاى مشروعى كه موجب تقويت جسم انسان است، عبادت محسوب مى‌شود و اگر با قصد قربت انجام گردد، تكامل معنوى و پاداش اخروى را نيز به همراه خواهد داشت.

با اين حساب، تو أم كردن فعّاليت‌هاى ورزشى با فعّاليت‌هاى هنرى و فرهنگى كه در شمارى از كشورهاى پيشرفته در عصر كنونى مطرح مى‌شود، به بهترين وجه در رهنمودهاى پيشوايان اسلام، وجود داشته است.

و ارزش‌هاى اخلاقى و عملى‌

معرفت، خودباورى، پيوند با خدا، همنشين خوب و در نهايت، آنچه موجب تقويت جسم و فكر و جان مى‌گردد، مقدّمه پذيرش و رعايت ارزش‌هاى اخلاقى و عملى در زندگى‌اند. تحقّق اين ارزش‌هاست كه رفاه و خوشبختى و تكامل انسان را براى هميشه، تأمين خواهد كرد.

بنا بر اين آنچه در تبيين ارزش‌هاى اخلاقى و عملى در فصل ششم از بخش دوم ملاحظه مى‌شود، برجسته‌ترين ارزش‌هايى است كه براى شكوفايى جوانان، ضرورى است.

سه. آسيب‌شناسىِ جوان‌

در بخش سوم حكمت‌نامه، خطرناك‌ترين آفاتى كه جوانان را بويژه در عصر كنونى تهديد مى‌كند و مانع جدّى در راه شكوفايى استعدادهاى آنهاست، مطرح مى‌گردد.

[1] ر. ك: دانش‌نامه احاديث پزشكى: ج 1 ص 89( توصيه‌هاى پزشكى).