468. پيامبر صلى الله عليه و آله: دو گروه از دوزخيان را هرگز نمى‌بينم: گروهى كه تازيانه‌اى مانند دُم گاو در دست دارند و مردم را بدان مى‌زنند، و زنان پوشيده برهنه، كه ديگران را به شهوت مى‌اندازند و خود به سوى شهوت‌ها ميل مى‌كنند. سرهاى آنان، مانند كوهان شتر است. آنان، هرگز وارد بهشت نمى‌شوند و با آنكه بوى بهشت از فاصله‌هاى طولانى، استشمام مى‌شود، بوى بهشت را نيز استشمام نمى‌كنند.

469. امام على عليه السلام: كمتر كسى است كه خود را شبيه گروهى كند و به زودى يكى از آنها نشود.

8/ 15

انديشيدن بسيار درباره لذّت‌ها

470. امام على عليه السلام: آنكه در لذّت‌ها (خوشى‌ها) بسيار انديشه كند، لذّت‌ها بر او غالب مى‌شوند.

471. امام على عليه السلام: آنكه در گناهان، بسيار انديشه كند، [اين كار،] او را به گناه مى‌كشانَد.

472. امام صادق عليه السلام: حواريان‌[1] بر گِرد عيسى عليه السلام جمع شدند و به وى گفتند: اى آموزگار نيكى‌ها! ما را راهنمايى كن.

عيسى عليه السلام به آنان فرمود: «موسى، كليم خداوند، به شما دستور داد كه سوگند دروغ به خداوند مخوريد، و من به شما فرمان مى‌دهم كه سوگند راست و دروغ به خداوند مخوريد».

گفتند: اى روح خدا! بيشتر راهنمايى كن.

فرمود: «موساى پيامبر، به شما دستور داد كه زنا مكنيد و من به شما

[1] حواريان، به ياران خاصّ عيسى عليه السلام مى‌گويند. ابن جوزى در المدهش نام حواريان عيسى عليه السلام را بدين شرح آورده است: 1. شمعون صفا، 2. شمعون قنانى، 3. يعقوب بن زندى، 4. يعقوب بن حلفى( حلفا)، 5. قولوس( فيليفوس)، 6. مارقوس، 7. يوحنّا، 8. لوقا، 9. توما، 10. اندراوس( اندرواس)، 11. برثملا( مصحّف برثملا)( برطلما)، 12. متّى. بعضى از اين دوازده نام با نام‌هايى كه مسيحيان آورده‌اند، متفاوت است.( لغت‌نامه دهخدا: ذيل« حواريون»).