206. امام على عليه السلام: پيامبر خدا، اجازه برگزارى مسابقه اسب سوارى را داد و خود، آن را اجرا كرد و هفت مثقال نقره، [جايزه‌] مقرّر كرد.

207. امام باقر عليه السلام: پيامبر خدا، اسب‌هايى را كه براى مسابقه ورزيده شده بودند،[1] از محلّه حَفيا[2] تا مسجد بنى زُرَيْق‌[3] به مسابقه وا داشت و سه نخله خرما، جايزه آن قرار داد. به نفر اوّل، يك نخله، به نفر دوم [كه سرِ اسب او مقابل كَفَل اسب اوّل بود،] يك نخله، و به نفر سوم هم يك نخله خرما بخشيد.

208. مسند ابن حنبل به نقل از عبد اللّه بن عمر: پيامبر خدا، ميان اسب‌ها مسابقه برقرار كرد. اسب‌هايى را كه براى مسابقه ورزيده شده بودند، از محلّه حفياء (يا حيفاء) تا محلّه ثَنية الوداع به حركت درآورد و اسب‌هايى را كه براى مسابقه ورزيده نشده بودند، از محلّه ثنية الوداع تا مسجد بنى زُرَيق. من، سواركارى ورزيده بودم و از همه مردم، پيشى گرفتم. اسب، مرا تا مسجد بنى زُرَيق بُرد.

209. عوالى اللّئالى: پيامبر خدا، از كنار گروهى از انصار گذشت كه تيراندازى مى‌كردند. فرمود: «من در گروهى هستم كه ابن ادرَع در آن است».

گروه ديگر، دست از مسابقه كشيدند و گفتند: گروهى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آن است، شكست نمى‌خورد.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «تيراندازى كنيد. من با هر دو گروه، تيراندازى مى‌كنم»، و با هر گروه، تيرى انداخت. هيچ‌يك از دو گروه نتوانستند برنده شوند. آنها پيوسته تيراندازى مى‌كردند و فرزندان خود را نيز در مسابقه شركت دادند و فرزندانِ فرزندان خود را نيز شركت دادند؛ ولى هيچ يك از دو گروه، برنده نشدند.

210. عوالى اللّئالى به نقل از ابو لُبَيْد: از ابن مالك سؤال شد: آيا شما در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله مسابقه مى‌داديد؟

گفت: بلى. پيامبر خدا، اسب خود را به عنوان جايزه تعيين كرد و برنده شد و از اين كار، خشنود گشت.

[1] رسم عرب بر اين بود كه جهت آماده‌سازى اسب براى مسابقه، ابتدا مدّتى آن را فربه مى‌كردند و سپس، آن را لاغر مى‌نمودند. به اين عمل،« اضمار( ورزيده كردن)» مى‌گفتند. م.

[2] محلّى در چند كيلومترى مدينه.

[3] نام قبيله‌اى از انصار در مدينه.