وى علاوه بر آوردن نام و نسب خويش در ابتداى شرح حال، در پايان نيز خود را با عنوانى ديگر معرّفى كرده باشد.

بر اين اساس، «أحمد بن العبّاسِ» موجود در نسخه‌هاى رجال النجاشى، در واقع، تحريف‌شده «أبو العبّاس» است؛ زيرا در ميان رجاليان، متعارف است كه پس از رساندن نسب شخص به پدر يا جد يا اجداد، كنيه وى را ذكر مى‌كنند.

بنا بر اين، نسخه‌برداران، «أبو» را «أحمد» خوانده‌اند و آن را عنوان جديدى پنداشته‌اند. در نتيجه، به اشتباه، كلمه «أحمد» را همانند عناوين ديگر، به طور متمايز نوشته‌اند.

دليل بر اين مدّعا، آن كه: علّامه حلّى و ابن داوود حلّى در عنوان مربوط به صاحب كتاب رجال، تعبير «أحمد بن علىّ بن أحمد بن العبّاس» را آورده‌اند، با اين كه در عبارت نجاشى، صاحب كتاب، «أحمد بن العبّاس» معرّفى شده است.

همچنين علّامه حلّى در خلاصة الأقوال مى‌گويد: «يكنّى أبا العبّاس»، در حالى كه در نسخه‌هاى رجال النجاشى، از كنيه وى نام برده نشده است.

بر اساس اين ادّعا، صاحب قاموس الرجال، نام صحيح مؤلّف رجال النجاشى را همان «أحمد بن علىّ بن أحمد بن العبّاس» مى‌داند و گفته خويش را اين گونه تأكيد مى‌كند كه: تنها، نسخه علّامه حلّى و ابن داوود از رجال النجاشى، صحيح بوده و نسخه‌هايى كه پس از آنان به ما رسيده، صحيح نيستند و طريق به آنها نيز صحيح نيست.

شاهد ديگرِ گفته وى، اين كه: چگونه ممكن است كسى به صورت پيوسته و در فاصله‌اى كوتاه، دو بار از خودش نام ببرد، ولى تكرارهايى كه از سوى رجاليان، به خاطر فاصله زياد ميان دو عنوان و يا توجّه نداشتن به اتّحاد آنها (به سبب اختلاف لفظهايشان) انجام شده، به غفلت آنان نسبت داده شود؟![1] آنچه به نظر مى‌رسد، اين كه: نام صحيح نجاشى، «احمد بن على بن احمد بن عبّاس نجاشى اسدى» است. بهترين شاهد بر اين مدّعا، عبارات خودِ نجاشى رحمه الله در

[1]. قاموس الرجال، ج 1، ص 486( ش 398)