127. الفتوح‌ از امام حسين عليه السلام: ما خاندان پيامبر خداييم. حق، در ميان ماست و زبان ما به حق گوياست.

128. كمال الدين‌ به سندش، از امام حسين، از پدرش امام على عليهما السلام: پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «من، در ميان شما دو چيز گران‌بها به جا نهادم: كتاب خدا و خاندانم، اهل بيتم. آن دو، هيچ‌گاه از هم جدا نمى‌شوند تا آن كه در [قيامت و در كنار] حوض [كوثر]، بر من در آيند».

129. الكافى‌ به نقل از حكم بن عُتَيبه: مردى امام حسين عليه السلام را كه آهنگ كربلا داشت، در ثَعلبيه‌[1] ديد. بر او درآمد و سلام داد. امام حسين عليه السلام از او پرسيد: «كجايى هستى؟».

گفت: اهل كوفه‌ام.

امام عليه السلام فرمود: «هان! به خدا سوگند، اى برادر كوفى! اگر تو را در مدينه مى‌ديدم، جاى پاى جبرئيل عليه السلام در خانه‌مان و جايگاه نزول او بر جدّمان را به تو نشان مى‌دادم. اى برادر كوفى! آيا آبشخور علمِ مردم، نزد ما باشد و آنگاه، آنها بدانند و ما ندانيم؟! اين، نشدنى است».

130. شواهد التنزيل‌ به نقل از فاطمه دختر امام حسين، از پدرش امام حسين عليه السلام: ماييم مستضعف، ما تحت سلطه هستيم و ماييم خاندانِ پيامبر خدا. هر كه ما را يارى دهد، پيامبر خدا را يارى داده است و هر كه ما را وا نهد، پيامبر خدا را وا نهاده‌

است. ما و دشمنانمان، گِرد مى‌آييم «در روزى كه هر كس، هر عمل خيرى انجام داده، حاضر مى‌يابد».

[1] ثعلبيه، يكى از منزلگاه‌هاى راه مكّه به كوفه است و فاصله‌اش تا كوفه، نصف فاصله آن تا مكّه است.