التوحيد صدوق‌[1]، غريب القرآن هروى‌[2] و برخى منابع ديگر، اشاره كرد.

كفعمى، پس از شرح و تفسير اسماى الهى، دعايى مشتمل بر اسماى الهى بر اساس حروف تهجّى آورده است. به اين ترتيب كه مثلًا در «الف» مى‌گويد: «اللّهم إنّى أسألك باسمك يا اللَّه، يا اللَّه» و همه اسماى الهى را كه با همزه شروع مى‌شوند و غالباً بر وزن افعل هستند، آورده است و بقيه حروف نيز همين طور. در پايان هريك از بندها نيز عبارت «أن تصلّى على محمّد وآله وافعل بى و بجميع المؤمنين ما أنت أهله يا أرحم الراحمين» تكرار شده است. كفعمى، ظاهراً اين اسما و تعابير را از سخنان ائمه عليهم السلام و ادعيه مأثور از آنان برگرفته است. او قبل از پرداختن اين دعا و پس از آوردن حديثى دالّ بر اين كه خداوند، داراى 99 اسم است، مى‌نويسد:

بدان كه اختصاص به ذكر اين اسما [در اين حديث‌] دلالت بر نفى جز اينها نمى‌كند؛ زيرا در ادعيه ائمه عليهم السلام، اسماى بسيارى هست كه در اين اسما نيامده است. حتّى ياد شده كه براى خداى تعالى، هزار و يك اسم از اسماى مقدّسه مطهّره است و روايت شده چهار هزار اسم.[3] نيز ايشان، پس از بحث و بررسى اقوال، توقيفى بودن اسماء اللَّه، به معناى موقوف بودن آن بر نص و اذن شرعى را مى‌پذيرد.[4] بر اين اساس، به نظر مى‌رسد كه اسما و تعابير به كار رفته در اين دعاى انشايى، از مضامين مأثور برگرفته شده است.

ب. آثار خطّى و ناياب‌

شمار بسيارى از كتاب‌ها و رساله‌هاى در زمينه دعا، به صورت مخطوط باقى مانده و برخى از آنها نيز تنها گزارش شده و اثرى از آن باقى نمانده است. در اين بخش، به‌

[1]. همان، ص 32، 40، 54، 55 و 84.

[2]. همان، ص 41، 48، 59 و 61.

[3]. همان، ص 85.

[4]. ر. ك: همان، ص 71.