عدم پذيرش مقام و منصب دينى توسط ملّا عبداللَّه شوشترى و صَرف اوقات خويش در فعّاليت‌هاى علمى، بيشترين نقش را در نشر فقه و حديث براى وى به وجود آورد تا جايى‌كه بسيارى از آثار حديثى‌اى كه در نيمه اوّل قرن يازدهم در علم حديث و علوم وابسته بدان نوشته شد، بيشتر، از تعليمات ملّا عبداللَّه شوشترى مايه مى‌گرفت.[1] اين دانشمند، نزد برخى علماى جبل عامل درس خوانده بود و در سال 1021 ق، در اصفهان درگذشت و در مشهد به خاك سپرده شد.

آثار و تأليفات حديثى وى، به نقل از الذريعة بدين قرار است.

1. حاشيه بر الاستبصار.[2] 2. حاشيه بر تهذيب الأحكام.[3] 3. حاشيه بر الرجال ابن داوود حلّى.[4] 4. حاشيه بر رجال يكى از شاگردان محقّق حلّى كه به گمان صاحب الذريعة، منتسب به شوشترى است.[5]

سه. محمّد تقى مجلسى‌

از انديشمندان پُر تلاش عصر صفويه، علّامه شمس الدين، محمّد تقى مجلسى (1003- 1070 ق) است؛ شخصيتى فاضل، عالم، محقّق، عابد، ثقه، متكلّم، فقيه‌[6]

[1]. مقدّمه‌اى بر فقه شيعه، ص 58.

[2]. الذريعة، ج 6، ص 18.

[3]. همان، ص 51.

[4]. همان، ص 87.

[5]. همان جا.

[6]. أمل الآمل، ج 2، ص 252.