سفر دوم خود به دمشق با شيخ فاضل شمس الدين بن طولون دمشقى ملاقات كرد، مقدارى از صحيحين را بر او قرائت كرد و استاد نيز در مقابل، اجازه نقل روايت از صحيحين را به شهيد ثانى داد.[1] شهيد ثانى، در سال 942 ق، دمشق را به سوى مصر ترك كرد. در مصر، نزد استادان متعدّدى، از جمله: شيخ شهاب الدين احمد رملى شافعى، چندين رشته علمى را تحصيل كرد و در سال 943 ق، از او اجازه‌نامه گرفت.[2] وى پس از بازگشت به جبع، در سال 948 ق، به بيت‌المقدس رفت و در آن‌جا با شيخ شمس‌الدين بن ابى اللطيف مقدسى ملاقات كرد[3] و پس از قرائت مقدارى از صحيحين، شيخ شمس‌الدين به شهيد ثانى در نقل روايات، اجازه داد.[4] شهيد ثانى، حديث را از بسيارى از علماى شيعه و اهل سنّت روايت مى‌كند كه در ضمن ذكر سفرهاى علمى‌اش به برخى از اسانيد وى اشاره شد.[5] وى، شيخ مشايخ حديث اماميه بوده است‌[6] و بسيارى از بزرگان از وى حديث روايت مى‌كنند. اجازه‌هايى كه شهيد در نقل روايات به آنها داده است، در بحار الأنوار علّامه مجلسى و كتاب‌هاى ديگرى ثبت گرديده است.[7]

آثار حديثى‌

على‌رغم تبحّر شهيد ثانى در فقه و اجتهاد، فعّاليت‌هاى حديثى ايشان نيز مورد توجه‌

[1]. روضات الجنّات، ج 3، ص 354؛ الكنى‌ والألقاب، ص 383.

[2]. روضات الجنّات، ص 356؛ شهداء الفضيلة، ص 133.

[3]. أعيان‌الشيعة، ج 7، ص 143.

[4]. الكنى‌ و الألقاب، ج 2، ص 383.

[5]. براى آشنايى بيشتر با اسانيد شهيد ثانى، ر. ك: روضات الجنّات، ج 3، ص 357 و ج 7، ص 356- 357.

[6]. تاريخ حديث، ص 164.

[7]. بحار الأنوار، ج 105، ص 137- 172؛ الكنى والألقاب، ج 2، ص 385- 386.