1429.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعا ـ: اى گواه هر راز و نياز ، اى پروردگار ، اى سروَر ! تو روشنايى اى بر فراز روشنايى هستى . روشنايىِ روشنايى هستى . پس ، اى روشنايىِ روشنايى ! به حقّ محمّد و خاندان او ، از تو مى خواهم كه بر محمّد و خاندان او درود بفرستى .

1430.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعاى «جوشن كبير» ـ: خدايا ! به واسطه نامت . . . اى روشنايىِ روشنايى ، اى روشن كننده روشنايى ، اى آفريدگار روشنايى ، اى تدبير كننده روشنايى ، اى اندازه گذار روشنايى ، اى روشنايىِ هر روشنايى ، اى روشنايى پيش از هر روشنايى ، اى روشنايى پس از هر روشنايى ، اى روشنايى بالاتر از هر روشنايى ، اى روشنايى اى كه هيچ روشنايى همانند او نيست! از تو مى خواهم .

1431.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعا ـ: به واسطه نام روشنِ روشن كننده ات كه درخشندگى و روشنايى براى آن آرام گرفت ـ اى خدا ـ از تو مى خواهم .

3 / 73

وَدود

واژه شناسى «وَدود»

صفت «ودود» ( دوستدار) ، [بر وزنِ] «فعول» به معناى «فاعل» و از ريشه «ودد» است كه بر دوست داشتن دلالت مى كند و در معناى آرزو كردن نيز به كار مى رود . گفته مى شود : «وَددتُه» يعنى : او را دوست داشتم . همچنين گفته مى شود : وددتُ أنّ ذاك كان ؛ يعنى آرزو داشتم چنان مى بود ، هنگامى كه آرزوى چيزى در ميان باشد . «وُدّ» بر دوست داشتن دلالت مى كند و «وَدادة» بر آرزو كردن . ابن اثير گفته است : در صفات خداى متعال ، «ودود» يا بر وزن «فعول» به معناى «مفعول» است ، يعنى : در دل هاى پيروانش محبوب است ، يا بر وزن «فعول» به معناى «فاعل» است ، يعنى : بندگان شايسته اش را دوست دارد ، به اين معنا كه از آنان خشنود است .