حديث

1371.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بار خدايا ، اى كه بسنده از همه چيز است و چيزى از او بسنده نيست ، اى پروردگارِ همه چيز! [در برابر] همه چيز ، ما را بسنده باش تا با نام تو ، چيزى آسيب نرسانَد .

3 / 55

كريم، اَكرم

واژه شناسى «كريم» و «اَكرم»

صفت «كريم (بزرگوار) » ، بر وزن فعيل ، به معناى فاعل و از ريشه «كَرَمَ» است و «اَكرم (بزرگوارترين ) » ، صفت برترين از همين ريشه است . ابن فارس مى گويد : كَرَم ، بر شرافت ذاتى يك چيز يا شرافت در خُلقى از اخلاق ، دلالت مى كند و كَرَم ، در اخلاق به گذشت از گناه گناهكار گفته مى شود . عبد اللّه بن مسلم بن قتيبه گفته است : كريم ، گذشت كننده است و خداى متعال ، كريمى است كه از گناهان بندگان مؤمنش مى گذرد . فيّومى مى گويد : «كَرُمَ الشى ء كرماً» ، در معناى مرغوب و كمياب به كار رفته و اسم فاعلش كريم است . . . و «كَرَم» ، در مورد گذشت نيز به كار مى رود . جوهرى مى گويد : كَرَم ، متضادّ ملامت است . . . و كريم ، بسيار گذشت كننده است . ابن اثير معتقد است : در اسامى خداى متعال ، كريم ، به معناى بخشنده عطاكننده اى است كه عطاى او تمام نمى شود و اوست كريمِ مطلق كه داراى همه انواع خير و شرف و ارزش هاست .