سياسى ضد انقلاب در كشور خودمان به روشنى مشاهده مى‌شود.

براى مثال، زمانى شرط ورود به سازمان آزادى‌بخش الجزاير در دوران سلطه استعمار فرانسه بر آن كشور، كشتن يك فرانسوى بود. از يك سو اين عمل كار مشكلى بود و كسى كه بر اثر علاقه به عضويت در اين سازمان، حاضر مى‌شد اين كال مشكل و خطرناك را انجام دهد، به طور طبيعى درجه سازمان‌پذيرى‌اش در گروه، فراوان بود. از سوى ديگر، چون راه برگشت به حالت عادى و جدايى از سازمان آزادى‌بخش را به روى خود مى‌بست، طرد از سازمان، شديدترين مجازات برايش تلقى مى‌شد. از اين رو، سازمان‌پذيرى و اجراى ضوابط رفتارى گروه، از سوى او به حد اعلاى خود مى‌رسيد.

3. كاربرد آموزش و تبليغات در گروه‌

شايد با مطالعه مطالب گذشته، به اين نتيجه رسيده باشيد كه در بسيارى از گروه‌هاى ثانويه، افراد ابتدا براساس جاذبه گروه جذب آن مى‌شوند و با رفتار همانندسازى، خود را با گروه همرنگ مى‌كنند. آنها ضوابط رفتارى گروه را به اجرا درمى‌آورند و همه گروه‌ها مى‌خواهند اعضايشان ارزش‌هاى گروه را درونى و براساس ايمان به ارزش‌هاى گروه عمل كنند. امّا در مورد چگونگى رسيدن به اين مرحله، بايد به كاربرد تبليغات و آموزش در گروه‌ها توجّه كنيم.

همان طور كه پيش‌تر تحت همين عنوان گفته شد، ويژگى بارز دوران ما، كوشش در متقاعد ساختن همگانى است. البته از ديرباز هر گروهى سعى بر متقاعد ساختن اعضاى خود داشته است و هنوز نيز اين تلاش در گروه‌هاى اجتماعى وجود دارد؛ زيرا متقاعدسازى، عامل مهمى در هم‌رنگى فرد با گروه و كنترل فرد از سوى گروه به شمار مى‌آيد.

البته ممكن است اين متقاعدسازى از راه تبليغات يا آموزش صورت پذيرد. آموزش، عمل يا فرايند انتقال دانش و مهارت، و تبليغات، ترويج و انتشار منظم يك دكترين خاص است.

ما براساس اين كه گروه‌هاى اوّليه براى متقاعد ساختن اعضاى خود در مورد ارزش‌ها،