خرج دهد ، تا مردم را از راه خدا و گرايش به دينِ او باز دارد، مشمول اين آيه خواهد بود و تلاش هاى او در نهايت ، مايه حسرتش خواهد گرديد.

13 . ضايع كردن نعمت

.امام على عليه السلام فرمود: فَيا لَها حَسرَةً عَلى كُلِّ ذي غَفلَةٍ أن يَكونَ عُمُرُهُ عَلَيهِ حُجَّةً وَأن تُؤَدِّيَهُ أيّامُهُ إلى الشَّقوَةِ نَسألُ اللّه َ سُبحانَهُ أن يَجعَلَنا وَإيّاكُم مِمَّن لا تُبطِرُهُ نِعمَةٌ وَلا تُقَصِّرُ بِهِ عَن طاعَةِ رَبِّهِ غايَةٌ وَلا تَحُلُّ بِهِ بَعدَ المَوتِ نَدامَةٌ وَلا كآبَةٌ . [1]

.دريغ و افسوس از غافلى كه [سرمايه] عمر او حجّتى بر ضدّ او باشد و اين كه روزگارش وى را به شقاوت و بدبختى بكشاند! از خدا مى خواهيم كه ما و شما را از كسانى قرار دهد كه نعمت، آنان را مست و سركش نمى كند و [هيچ ]انگيزه اى، از اطاعت پروردگارشان باز نمى دارد و پس از مرگ، اندوه و پشيمانى به آنان رو نمى آورد!

هر چند كه آن امام ، در ابتداى سخن ، از نعمت «عمر» صحبت كرده است ، ليكن پايان كلام او نشان مى دهد كه سركشى نكردن در زمان به دست آوردن هر نعمتى ، مراد آن امام هُمام است.

14 . ارتكاب گناهان

.امام على عليه السلام در استغفارهاى هفتادگانه خود اللَّهُمّ وَأستَغفِرُكَ لِكُلِّ ذَنبٍ يَعقُبُ الحَسرَةَ وَيُورِثُ النّدامَةَ . [2]

.خدايا! از تو آمرزش مى خواهم براى هر گناهى كه حسرت و