امين وحى خدا ، بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد و گفت: خداوند سلام مى رساند و مى فرمايد: بخوان: «وَ لاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقَى . [3] هرگز چشمان خود را به نعمت هاى مادى اى كه به برخى از آنان [مشركان ]داديم ميفكن. اينها شكوفه هاى زندگى دنيا هستند ، تا آنان را بيازماييم و روزى پروردگارت ، بهتر و پايدارتر است» . با نزول اين آيه، پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد كه منادى ، اين گونه ندا دهد مَن لَم يُؤَدَّب بِأدَبِ اللّه ِ تَقَطَّعَت نَفسُهُ عَلى الدُّنيا حَسَراتٍ . [4] كسى كه به ادب الهى مؤدّب نشود، جان او با حسرت از دنيا جدا مى شود .
[1] همان ، ص 228 .[2] توجّه به دو نكته ، ضرورى است: الف . هر چند كه ياد گرفتن قرآن و تلاوت آن به تنهايى ، داراى بركت هاى فراوانى است، ليكن بركت اصلى و بى پايان، از آنِ آموزشى است كه مقدمه عمل گردد. ب . اگرچه در يكى از اين دو روايت ، ترك آموختنِ دو سوره بقره و آل عمران و در ديگرى ، ترك سوره حمد موجب حسرت معرفى شده است، ولى با توجّه به اين كه مجموع قرآن ، نور و هدايت است، قطعا ترك تعلّم هر سوره ديگر آن نيز موجب حسرت مى گردد. اين مطلب ، با دقّت در خيرات و بركاتى كه در دنباله روايت اول براى آموختن و قرائت قرآن ذكر شده، روشن مى شود.[3] سوره طه ، آيه 131 .[4] بحار الأنوار ، ج 68 ، ص 348 .
نام کتاب : آه سرد نویسنده : سروش، محمد على جلد : 1 صفحه : 60