4 . لب گَزيدن يا گرفتن

{ ساقى ما چو لبِ ساغرِ عشرت گيرد زاهد از دور ، به دندان ، لبِ حسرت گيرد . } (آصفى)

5 . دست بر بنا گوش نهادن

{ يكى را دستِ حسرت بر بناگوش يكى با آن كه مى خواهد هم آغوش . } (سعدى)

6 . سرانگشت گزيدن

{ وقت است به دندان ، لبِ مقصود گزيدن كان شد كه به حسرت ، سرانگشت گزيدن . } (سعدى)

7 . اشك ريختن

«اشك حسرت ، بر رخسار بندگان و مواليان ، فرو ريخت» . [1]

8 . خشك شدن كام

{ كه اى داننده راز درونم درين حسرت ، تو مى دانى كه چونم؟ } { ز ار من در مدائن ، رفت غمناك ز حسرت ، كامِ خشك و ديده نمناك . } (امير خسرو دهلوى)

9 . آه كشيدن

{ بر تهى آغوشىِ خود ، آهِ حسرت مى كشم هر كجا بينم كِشد شمعى به بر ، پروانه را! } (صائب تبريزى)