آگاهانه بخشيده باشيم ؛ امّا به طور ناهشيار، احساساتى را كه به آنها آگاهى نداريم ، ذخيره كرده باشيم.

مراحل بخشش

بخشش واقعى ، داراى چند مرحله است: 1 . رهايى: ابتدا بايد احساس حسرتى را كه هم اكنون داريم ، احضار كنيم. ما نياز داريم كه اين احساس را رها كنيم و به صورت هاى مختلف مثل : نوشتن، نمايش و... اظهار كنيم. رويدادى كه موجب شده است تا ما دچار حسرت و طرد خود شويم را كشف و به خاطر بياوريد. چرايى و دليل اين كه ما از آن رويداد ، حسرت زده شده ايم ، بيان شود. اين مسئله ، در فرايند رهايى از اين هيجان ، خيلى مهم است ؛ چون در بيان تعليل و تفسير ، ممكن است به بى اهميتى موضوع ، پى ببريم و از حسرتْ خلاص شويم. هيجانِ مربوط به اين رويداد را اظهار كنيد و آن را تخليه نماييد كه در مواردى ، ممكن است پشيمانى و رنج باشد و در برخى ديگر ، احساس آزردگى و خشم نسبت به كسانى كه ما را در اين راه ، برنامه ريزى كردند. شما مى توانيد در اين مرحله ، از گريه كردن و فرياد زدن و حتّى زدن بالش استفاده كنيد تا انرژى منفىِ ناشى از آن هيجان را تخليه نماييد. 2 . فهم: وقتى انرژىِ مربوط به اين هيجان را خالى كرديم (كه ممكن است حتى چند ساعت يا چند روز طول بكشد) ، ما آماده ايم تا به مرحله فهم برويم ؛ فهميدن و درك اين موارد كه ما در فرايند تكامل هستيم، به طور آشكار ، نمى توانيم كامل باشيم و اين كه ما نمى توانيم هر آنچه را كه مى خواهيم ، داشته باشيم. البته اين مطلب ، نمى تواند ما را از مسئوليت رفتارهاى غير اخلاقى ، رهايى ببخشد. ما مسئول رفتار خود هستيم و بايد خودمان را از جهل و ترسى كه موجب شده تا چنين رفتار غلطى را مرتكب