دامنه اين محروميت ، حتّى به رزق و روزى نيز مى رسد و فرد را از روزى نيز محروم مى سازد. چنانچه امام على عليه السلام فرموده اند : الحَياءُ يَمنَعُ الرِّزقَ . [1] كم رويى ، مانع روزى است. احساس خجالت، ظرفيت هاى انسان را كم مى كند، اعتماد به نفس را از بين مى برد و خوشى ها را خراب مى كند. شخص كم رو ، خود يا بخشى از خودِ واقعيش را پنهان مى كند و يك خودِ تصنّعى مى سازد ؛ چون مى خواهد ديگران را از خود راضى نگه دارد. در هنگام خجالت، عزّت نفس و خوشى شما به تأييد ديگرانْ وابسته است ؛ يعنى مى ترسيد از اين كه مردم ، شما را نپذيرند و تأييد نكنند، لذا دست به كارى نمى زنيد [2] و همين ، عاملى براى حسرت آينده شما شمرده مى شود. دليل عمده احساس خجالت، داشتن عزّت نفس پايين است. اين احساس، بيشتر نتيجه برداشت ما از موقعيت هايى كه پيش مى آيد ، ايجاد مى شود. بعضى موقعيت ها در ما اين باور را ايجاد مى كنند كه ما در حد و اندازه انتظار ديگران نيستيم. احساس خجالت به دليل ارتباطش با انزواى اجتماعى، احساسى عذاب آور و ترسناك است. فرد ، وقتى احساس خجالت مى كند، نه تنها تمايل دارد كه خود را از ديد ديگران پنهان كند، بلكه ديگران هم وقتى مى بينند كه فردى با معيارهاى آنان جور نيست، او را طرد مى كنند و ناديده مى انگارند. در بسيارى از جوامع، افرادى كه در رأس قدرت هستند ، براى مطيع نگه داشتن مردم، اين نوع خجالت را تقويت مى كنند. آنها ايجاد اين احساس را