14709.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عادَةُ الكِرامِ الجُودُ . [1]

14710.عنه عليه السلام : عادةُ الكِرامِ حُسنُ الصَّنيعَةِ . [2]

14711.عنه عليه السلام : سُنَّةُ الكِرامِ تَرادُفُ الإنعامِ . [3]

14712.عنه عليه السلام : سُنَّةُ الكِرامِ الوَفاءُ بِالعُهودِ . [4]

14713.عنه عليه السلام : خَيرُ النّاسِ مَن كانَ في يُسرِهِ سَخِيّا شَكورا ، خَيرُ النّاسِ مَن كانَ في عُسرِهِ مُؤثِرا صَبورا . [5]

(انظر) الكرم : باب 3417. الخير : باب 1175 ، 1176.

2958

ذَمُّ اعتِيادِ النَّفسِ بِالّلذاتِ

14714.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لَمّا اُتِيَ بِفالوذَجٍ فوُضِعَ قُدّامَهُ ـ: إنَّكَ طَيِّبُ الرّيحِ حَسَنُ اللَّونِ طَيِّبُ الطَّعمِ ، و لكن أكرَهُ أن اُعَوِّدَ نَفسي ما لَم تَعتَدْ . [6]

14715.المحاسن : اُتِيَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام بِخِوانِ فالوذَجٍ ، فوُضِعَ بَينَ يَدَيهِ فنَظَرَ إلى صَفائهِ و حُسنِهِ ، فوَجِئَ بِإصبَعِهِ فيهِ حَتّى بَلَغَ أسفَلَهُ ، ثُمَّ سَلَّها و لَم يَأخُذْ مِنهُ شَيئا ، و تَلَمَّظَ إصبَعَهُ و قالَ : إنَّ الحَلالَ طَيِّبٌ و ما هُوَ بِحَرامٍ ، و لكِنّي أكرَهُ أن اُعَوِّدَ نَفسي ما لَم اُعَوِّدْها ، اِرفَعوهُ عَنّي ، فرَفَعوهُ . [7]

14709.امام على عليه السلام : عادت كريمان، بخشندگى است.

14710.امام على عليه السلام : عادت كريمان، نيكى كردن است.

14711.امام على عليه السلام : شيوه كريمان، عطا بخشىِ پياپى است.

14712.امام على عليه السلام : شيوه كريمان، وفادارى به پيمانهاست.

14713.امام على عليه السلام : بهترين مردم كسى است كه به گاهِ توانگرى بخشنده و سپاسگزار باشد. بهترين مردم كسى است كه به گاهِ تنگدستى ايثارگر و شكيبا باشد.

2958

نكوهش عادت دادن خود به لذت ها

14714.امام على عليه السلام ـ وقتى براى آن حضرت فالوده اى (حلوايى تهيه شده ازفرمود : تو خوشبو و خوشرنگ و خوش مزه هستى، اما من خوش ندارم نفسم را به چيزى عادت دهم كه بدان عادت نكرده است.

14715.المحاسن : ظرف فالوده اى خدمت امير المؤمنين عليه السلام آورده و در برابر آن حضرت نهاده شد. امام عليه السلام به صافى و زيبايى خوش آن نگريست و انگشت خود را تا ته ظرف در آن فرو برد و سپس بيرون كشيد و چيزى از آن بر نداشت و انگشت خود را چشيد، و فرمود : همانا حلال، پاك و نيكوست و اين حرام نيست، امّا من خوش ندارم نفْسِ خود را به چيزى عادت دهم كه تاكنون بدان عادت نداده ام. اين ظرف را از جلو من برداريد. پس، آن را برداشتند.