4121

المُتَوَكِّلونَ

الكتاب :

الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانا وَ قَالُوا حَسْبُنَا اللّه ُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ » . [1]

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقَامِي وَ تَذْكِيرِي بِآيَاتِ اللّه ِ فَعَلَى اللّه ِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَ شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ لاَ يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَيَّ وَ لاَ تُنْظِرُونِ» . [2]

إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّه ِ رَبِّي وَ رَبِّكُمْ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ» . [3]

قَالَ يَا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ رَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقا حَسَنا وَ مَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِيدُ إِلاَّ الاْءِصْلاَحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ مَا تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللّه ِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ» . [4]

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ * الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ» . [5]

4121

توكّل كنندگان

قرآن:

«همان كسانى كه مردم به ايشان گفتند: مردمان براى [جنگ با] شما گرد آمده اند، پس، از آنان بترسيد. و[لى اين سخن ]بر ايمانشان افزود و گفتند: خدا ما را بس است و نيكو حمايتگرى است».

«و خبر نوح را بر آنان بخوان، آنگاه كه به قوم خود گفت: اى قوم من! اگر ماندن من [در ميان شما ]و اندرز دادن من به آيات خدا بر شما گران آمده است [بدانيد كه من] بر خدا توكّل كرده ام. پس، در كارتان با شريكان خود همداستان شويد، تا كارتان بر شما ملتبس ننمايد. سپس درباره من تصميم بگيريد و مهلتم ندهيد».

«در حقيقت، من بر خدا، پروردگار خودم و پروردگار شما توكّل كردم. هيچ جنبنده اى نيست، مگر اينكه او مهار هستى اش را در دست دارد. به راستى پروردگار من بر راه راست است».

«گفت: اى قوم من! بينديشيد، اگر از جانب پروردگارم دليل روشنى داشته باشم و او از سوى خود روزىِ نيكويى به من داده باشد [آيا باز هم از پرستش او دست بردارم؟] من نمى خواهم در آنچه شما را از آن باز مى دارم، با شما مخالفت كنم [و خود مرتكب آن شوم]. من قصدى جز اصلاح، تا آنجا كه بتوانم، ندارم و توفيق من جز به [يارى] خدا نيست. بر او توكّل كرده ام و سپس به سوى او باز مى گردم».

«و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، قطعاً آنان را در غرفه هايى از بهشت جاى مى دهيم كه از زير آنها جوى ها روان است، جاودان در آنجا خواهند بود. چه نيكوست پاداش عمل كنندگان، همان كسانى كه شكيبايى ورزيده و بر پروردگارشان توكّل كرده اند».