19441.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ما أعطَى اللّه ُ عَبدا ثلاثينَ ألفا و هُو يُريدُ بهِ خَيرا . ما جَمَعَ رجُلٌ قَطُّ عَشرَةَ آلافِ دِرهَمٍ مِن حِلٍّ ، و قد يَجمَعُها لأقوامٍ ، إذا اُعطِيَ القُوتَ و رُزِقَ العَملَ فَقد جَمعَ اللّه ُ لَهُ الدُّنيا و الآخِرَةَ . [1]

19442.عنه عليه السلام : ما كَثُرَ مالُ رجُلٍ قَطُّ إلاّ عَظُمَتِ الحُجّةُ للّه ِ تعالى علَيهِ ، فإن قَدَرتُم أن تَدفَعوها عَن أنفُسِكُم فافعَلوا ، فقيلَ : بما ذا ؟ قالَ : بقَضاءِ حَوائجِ إخوانِكُم مِن أموالِكُم . [2]

19443.عنه عليه السلام : فيما ناجَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ بهِ موسى عليه السلام : ... لا تَغبِطْ أحَدا بكَثرَةِ المالِ ؛ فإنَّ مَعَ كَثرَةِ المالِ تَكثُرُ الذُّنوبُ لِواجِبِ الحُقوقِ . [3]

19441.امام صادق عليه السلام : خداوند به هيچ بنده اى سى هزار [درهم] نداد كه برايش خيرى بخواهد. هيچ مردى هرگز از راه حلال ده هزار درهم گرد نياورد. گاه آن را براى عدّه اى فراهم مى آورد. هرگاه كسى خوراك روزانه اش داده شود و عمل ، روزيش گردد، بى گمان خداوند دنيا و آخرت را براى او فراهم آورده است.

19442.امام صادق عليه السلام : هيچ گاه ثروت مردى زياد نشد، مگر اينكه حجّت خداى متعال بر او بزرگ شد. پس، اگر مى توانيد اين حجّت را از خود دور كنيد، اين كار را بكنيد. عرض شد : با چه چيز؟ فرمود : با برآوردن نيازهاى برادران خود از اموالتان.

19443.امام صادق عليه السلام : از نجواهاى خداوند متعال با موسى عليه السلام اين بود : به ثروت انبوهِ هيچ كس غبطه مخور؛ زيرا ثروت زياد مايه گناهان زياد مى شود؛ زيرا حق و حقوقى بر آن واجب مى گردد.