18353.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ اللَّعنَةَ إذا خَرَجَت مِن صاحِبِها تَرَدَّدَت بَينَهُ و بَينَ الّذي يُلعَنُ ، فإن وَجَدَتْ مَساغا و إلاّ عادَت إلى صاحِبِها و كانَ أحَقَّ بها ، فاحذَروا أن تَلعَنوا مؤمنا فيَحِلَّ بِكُم . [1]
18354.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لَعَنَ اللّه ُ مَن كَمَّهَ الأعمى عَنِ السَّبيلِ . [5]
18353.امام باقر عليه السلام : چون لعنت از دهان لعنتگر بيرون آيد ميان او و كسى كه لعنت شده است، مردد مى ماند؛ اگر راه و مجوّزى [براى رفتن به سوى لعنت شده ]نيافت به سوى لعنت كننده برمى گردد كه او به آن سزاوارتر است. پس، از لعنت كردن مؤمن بپرهيزيد، كه به خودتان برمى گردد.
3518
لعنت شدگان
قرآن:
«كيست ستمكارتر از كسى كه به خدا دروغ مى بندد؟ اينان به پروردگارشان عرضه خواهند شد و گواهان خواهند گفت كه اينان كسانى هستند كه به پروردگارشان دروغ مى بستند. هان! لعنت خدا بر ستمكاران باد».
«به سبب پيمان شكنى شان، آنها را لعنت كرديم و دل هايشان را سخت گردانيديم».
«همانا خدا، كافران را لعنت كرده و براى آنان آتشى سوزان آماده ساخته است».
حديث:
18354.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه نابينا را از راه منحرف كند.