17767.عنه عليه السلام : مَن دامَ كَسَلُهُ خابَ أمَلُهُ . [1]

17768.عنه عليه السلام : الكَسَلُ يُفسِدُ الآخِرَةَ . [2]

17769.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : الكَسَلُ يُضِرُّ بالدِّينِ و الدُّنيا . [3]

17770.عنه عليه السلام : إنّي لاَُبغِضُ الرجُلَ ـ أو اُبغِضُ للرَّجُلِ ـ أن يَكونَ كَسلانَ عن أمرِ دُنياهُ ، و مَن كَسِلَ عَن أمرِ دُنياهُ فهُو عن أمرِ آخرتِهِ أكسَلُ . [4]

17771.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن كَسِلَ عن طَهُورِهِ و صلاتِهِ فليسَ فيهِ خَيرٌ لِأمرِ آخرَتِهِ ، و مَن كَسِلَ عمّا يُصلِحُ بهِ أمرَ مَعيشَتِهِ فليسَ فيهِ خيرٌ لِأمرِ دنياهُ . [5]

17772.عنه عليه السلام : إن كانَ الثَّوابُ مِن اللّه ِ فالكَسَلُ لِما ذا ؟ ! [6]

17773.عنه عليه السلام : لا تَستَعِنْ بِكَسلانَ، و لا تَستَشيرَنَّ عاجِزا . [7]

17767.امام على عليه السلام : كسى كه پيوسته تنبلى كند، در رسيدن به آرزويش ناكام ماند.

17768.امام على عليه السلام : تنبلى، آخرت را تباه مى كند.

17769.امام باقر عليه السلام : تنبلى به دين و دنيا زيان مى زند.

17770.امام باقر عليه السلام : من نفرت دارم از مرد ـ يا براى مرد ـ كه در كار دنيايش تنبل باشد. هر كه در كار دنيايش تنبل باشد، در كار آخرتش تنبل تر است.

17771.امام صادق عليه السلام : هر كه در طهارت و نماز خود تنبلى ورزد، در كار آخرتش به خيرى نمى رسد و هر كه در آنچه معيشت او را به سامان مى آورد تنبلى ورزد، در كار دنيايش به خيرى دست نمى يابد.

17772.امام صادق عليه السلام : اگر پاداش دادن [در برابر كار ]از خداست، ديگر تنبلى چرا؟!

17773.امام صادق عليه السلام : از آدم تنبل كمك مگير و با ناتوان مشورت مكن.