3431

الكَسَلُ

17761.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ مِن أبغَضِ الرِّجالِ إلَى اللّه ِ تعالى لَعَبدا وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نفسِهِ ، جائرا عن قَصدِ السَّبيلِ ، سائرا بغيرِ دَليلٍ ، إن دُعِيَ إلى حَرثِ الدُّنيا عَمِلَ ، و إن دُعِيَ إلى حَرثِ الآخِرَةِ كَسِلَ . [1]

17762.عنه عليه السلام : إنَّ الأشياءَ لمّا ازدَوَجَتْ ازدَوَجَ الكَسَلُ و العَجزُ فَنَتجا بَينَهُما الفَقرَ . [2]

17763.عنه عليه السلام : آفةُ النُّجْحِ الكَسَلُ . [3]

17764.عنه عليه السلام : المؤمنُ يرغَبُ فيما يَبقى ، و يَزهَدُ فيما يَفنى ... بَعيدٌ كَسَلُهُ ، دائمٌ نَشاطُهُ . [4]

17765.عنه عليه السلام : علَيكَ بِإدمانِ العَمَلِ في النَّشاطِ و الكَسَلِ . [5]

17766.عنه عليه السلام : لا تَتَّكِلْ في اُمورِكَ على كَسلانَ . [6]

3431

تنبلى

17761.امام على عليه السلام : از منفورترين كسان نزد خداوند متعال، بنده اى است كه خداوند او را به خودش وا گذاشته است، به نحوى كه از راه راست منحرف شده، بى رهنما راه مى سپُرد، اگر به كِشته دنيايش بخوانند كار مى كند و اگر به كِشته آخرت [عمل صالح و پاداش اخروى] فرايش خوانند تنبلى نشان مى دهد.

17762.امام على عليه السلام : آنگاه كه اشياء با يكديگر جفت شدند، تنبلى و ناتوانى با هم ازدواج كردند و از آنها فقر متولّد شد.

17763.امام على عليه السلام : آفت موفقيت، تنبلى است.

17764.امام على عليه السلام : مؤمن به آنچه ماندنى است راغب است و از آنچه رفتنى است روي گردان... از تنبلى به دور است و پيوسته سرزنده و كوشاست.

17765.امام على عليه السلام : در حال نشاط و تنبلى بر عمل مداومت كن.

17766.امام على عليه السلام : در كارهاى خود به آدم تنبل تكيه مكن.