سعى كرده هر آنچه از امام عليه السلام بوده، جمع‌آورى نمايد و البته مدّعى نيست كه همه آنچه از ايشان صادر شده را جمع‌آورى نموده است، چنان كه از نقل خطبه‌ها، كلمات قصار و نامه‌هاى امام عليه السلام صرف‌نظر نموده است؛ چون پيش از اين، جمع‌آورى و چاپ شده‌اند.

3. مسند فاطمة الزهراء عليها السلام‌

تأليف حجة الإسلام والمسلمين سيّد حسين شيخ الاسلامى، كتابى است يك جلدى كه انتشارات دفتر تبليغات اسلامى در سال 1377 ش، آن را به چاپ رسانده است.

اين كتاب، مجموعه‌اى است از احاديث و رواياتى كه از فاطمه زهرا عليها السلام در موضوعات گوناگون، از جمله در اخلاق، احكام شرعى، علوم و معارف به ما رسيده است. همچنين در برگيرنده رواياتى است كه درباره مقام و صفات والاى ايشان توسّط ديگر معصومان عليهم السلام بيان شده است. در باب‌هاى ديگر، درباره زندگى و معاشرت ايشان، فرزندان و م نزلت وى، نام ائمه معصومِ از نسل ايشان و ... رواياتى گردآورى شده است و در پايان، درباره وصيّت و وفات فاطمه زهرا عليها السلام احاديثى بيان شده است.

اين مجموعه در 44 باب تنظيم گرديده كه شامل 496 حديث است.

در ابتداى احاديث، يك شماره مسلسل و يك شماره رديف مختص هر باب، در نظر گرفته شده‌است. مؤلّف، عموماً سند روايات را به صورت كامل ذكر كرده و مصدر آن را در ابتداى حديث، نام برده است.

4. مسند الإمام الشهيد عليه السلام‌

تأليف حجة الإسلام والمسلمين استاد عزيز اللَّه عَطارُدى قوچانى.[1]

[1]. وى در پنجم آذر 1307 ش، در روستاى« بگلر» از توابع قوچان به دنيا آمد. پس از فراگيرى روخوانى قرآن و فارسى، جامع المقدّمات را در زادگاهش آموخت و آن گاه عازم حوزه علميه قوچان گرديد. در سال 1327 ش، تحصيلات خود را در حوزه علميه مشهد ادامه داد و در كنار آن به مطالعه و تحقيق پرداخت. در سال 1331 رهسپار تهران شد و كارهاى علمى خود را ادامه داد. مدّت يك سال هم در نجف اشرف، اقامت كرد و از محضر آية اللَّه سيدمحسن حكيم و آية اللَّه سيّد ابوالقاسم خويى بهره بُرد. پس از بازگشت و در ادامه تحقيقات خود، سفرهاى متعدّدى به بعضى از كشورهاى آسيا و اروپا و افريقا انجام داد و از كتاب‌خانه‌ها و منابع آنها استفاده كرد. بعضى از آثار وى عبارت‌اند از:

1. فرهنگ خراسان( كه بخش نخست آن در هفت جلد منتشر شده است).

2. مَسانيد أهل البيت عليهم السلام( كه 39 جلد از آن تاكنون منتشر شده است).

3. مُسند عبدالعظيم الحسنى،

4. الرجال فى« تاج العروس»( 4 جلد)،

5. امير المؤمنين و« نهج البلاغه»،

6. اجازات« نهج البلاغه»،

7. مشايخ فقه و حديث در كُلين و دَرَشت و جماران،

8. تصحيح نهج البلاغة( بر اساس پنج نسخه از 469 تا 544 ق)

( ر. ك: گرامى‌نامه استاد عطاردى، ج 1، ص 77- 130).