نگاهى به زندگى حجة الاسلام و المسلمين قَبّانچى‌

وى در سال 1328 ق، در خانواده‌اى تبريزى، در شهر نجف اشرف، ديده به جهان گشود. نَسَبش با بيست و شش واسطه به امام حسين بن على عليه السلام مى‌رسد. در بيست سالگى پدرش را از دست داد. در آغاز جوانى، به تحصيل علوم دينى رو آورد و پس از فراگيرى دروس مقدّماتى، فقه و اصول را نزد حضرات آيات شيخ زين العابدين عاملى و سيّد محمّد جواد طباطبايى تبريزى تلمّذ نمود. وى در كنار تحصيل علوم دينى، به تبليغ و خطابه، عنايت ويژه‌اى داشت، به گونه‌اى كه يكى از خُطباى بزرگ كشور عراق و ديگر كشورهاى عربى به شمار مى‌رفت. او به سبب فعاليت‌هاى دينى و سياسى خود، بارها در حكومت‌هاى مختلف عراق، دستگير و زندانى شد كه آخرين آنها، پس از قيام شعبان 1411 (انتفاضه شعبانيه) بود كه توسّط عُمّال حكومت بعثى عراق، دستگير شد و پس از آن، مفقود گرديد و اكنون كه سال‌ها از سقوط صدّام و آزادى زندانيان سياسىِ باقى مانده در اسارتگاه‌هاى مخفى حكومت صدّام مى‌گذرد، بايد وى را در كنار هزاران شهروند مفقود ديگر عراق، در زمره شهيدان به شمار آورد.

اين كتاب، با تحقيق شيخ طاهر سلامى، در ده جلد به سال 1420 ق، توسّط دار الاسوه، در قم به چاپ رسيده است.

كتاب‌ مسند الإمام على عليه السلام‌ حاصل 23 سال تلاش مؤلّف بوده و كارى فراگير در جمع‌آورى احاديث امام على عليه السلام است. نام اين كتاب در الذريعة ذكر نشده، چون بعد از وفات شيخ آقا بزرگ تهرانى به اتمام رسيده است؛ امّا چون ايشان از تأليف آن مطلّع بوده، مقدّمه‌اى بر آن نگاشته است.

اين مجموعه، دربرگيرنده كلّيه احاديث، فتاوا، قضاوت‌ها، حكمت‌ها، احكام و بسيارى موضوعات ديگر از امام على عليه السلام است.

مؤلّف، بدون آن كه در صدد تميز بين احاديث صحيح و حَسَن و ضعيف باشد،