است كه شمار آثار او را متجاوز از هفتاد اثر دانسته‌اند.[1]

صدر، از چند تن از علما و مشايخ، اجازه روايت داشته است، كه از جمله آنهاست: ميرزا حسين نورى (م 1320 ق)، آخوند ملّاحسينقلى همدانى (م 1311 ق)، ميرزا محمّد هاشم موسوى خوانسارى و چند تن ديگر.

سيّد حسن صدر، خود يكى از مشايخ مهمّ اجازه در عصر خويش بوده و براى بيش از سى نفر، اجازه روايتى نوشته است.[2]

اجازات آية اللَّه سيّد حسن صدر

برخى از اجازات سيّد حسن صدر، از اين قرار است:

1. «الطبقات فى الرواة ومشايخ الإجازات». اجازه‌اى است كه براى سيّد صدر الدين صدر و محمّد باقر الفت اصفهانى در سال 1325 ق، نوشته است.

2. «اللّمعة الحيدرية». اجازه‌اى است كه براى حيدرقلى خان سردار كابلى نوشته شده است.[3]

3. اجازه مفصّلى براى شيخ آقا بزرگ تهرانى، كه در سال 1330 ق، نوشته است.

4. اجازه به آية اللَّه سيّد شهاب الدين مرعشى نجفى.[4]

5. اجازه مفصّلى به محمّد امين امامى خويى، در سال 1339 ق.[5]

3. شيخ آقا بزرگ تهرانى‌

محمّد محسن منزوى، معروف به شيخ آقا بزرگ تهرانى، در يازدهم ربيع اول 1293، در تهران به دنيا آمد. پدرش از تجّار متديّن تهران و مادرش بانويى صالح و از سادات‌

[1]. ر. ك: تأسيس الشيعة( مقدّمه)؛ أعيان الشيعة، ج 5، ص 325؛ ريحانة الأدب، ج 3، ص 424.

[2]. ر. ك: المسلسلات فى الإجازات، ج 2، ص 103- 104.

[3]. ميراث حديث شيعه، دفتر سوم، ص 456.

[4]. المسلسلات فى الإجازات، سيّد محمود مرعشى، ج 1، ص 111- 118.

[5]. چاپ شده در: ميراث حديث شيعه، دفتر سوم، ص 464- 488.