اينك به معرّفى چند تن از مشايخ اجازه سده چهاردهم خواهيم پرداخت.

1. ميرزا حسين نورى طَبَرسى‌[1]

وى از بزرگ‌ترين محدّثان سده چهاردهم و به قولى خاتم المحدّثين است و كتاب بزرگ‌ مستدرك الوسائل‌ او، آخرينِ جوامع حديثى به شمار مى‌رود. به همين علّت، او را از بزرگ‌ترين مشايخِ اجازه سده اخير شمرده‌اند، به نحوى كه شيخ آقا بزرگ تهرانى درباره او گفته است:

... از پنجاه سال پيش تاكنون، كمتر اجازه‌اى نگاشته شده است كه سلسله آن به وى متّصل نباشد و نام شريفش در آن نباشد ...، و تاكنون، از وى اجازات بسيارى كتبى يا شفاهى صادر شده است.[2]

مشايخ اجازه ميرزا حسين نورى‌

ميرزاى نورى، در جلد سوم‌ خاتمة مستدرك الوسائل‌، در فايده سوم، مشايخ اجازه خود را ذكر كرده است كه از اين قرارند:

1. شيخ مرتضى بن محمّد امين انصارى؛

2. شيخ عبد الحسين بن على تهرانى؛

3. سيّد محمّدمهدى قزوينى؛

4. شيخ على بن خليل تهرانى؛

5. سيّد هاشم خوانسارى.[3]

اجازه‌گيرندگان از ميرزا حسين نورى‌

همان طور كه شيخ آقا بزرگ، در نقباء البشر ذكر كرده است، وى اجازات روايى‌

[1]. شرح حال ايشان، در فصل دوم، مبحث جوامع حديثى مفصّلًا ذكر شده است.

[2]. نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، ج 2، ص 555.

[3]. خاتمة مستدرك الوسائل، ج 3، ص 299( فائده سوم).