يكى از كتب اربعه شيعه و معتبرترين آنها، الكافى‌ تأليف شيخ كلينى (م 329 ق) است.

بر اين كتاب و بويژه بخش «اصول» آن، به دليل اهميّت و اعتبار فراوانى كه دارد، از چند قرن پيش تاكنون، شروح و ترجمه‌هاى بسيارى نگاشته شده است.

در چند سال گذشته نيز روى‌آورى مترجمان به ترجمه كتب اربعه شيعه از جمله‌ اصول الكافى‌ (بخش «اصول» از كتاب‌ الكافى‌)، قابل توجّه بوده است.

يكى از ترجمه‌هاى قابل قبول از اصول الكافى‌، توسّط آية اللَّه شيخ محمّد باقر كمره‌اى (1284- 1374 ش) صورت گرفته است.[1]

در اين ترجمه، متن كامل احاديث، در يك صفحه و ترجمه آن، در صفحه مقابل قرار دارد. مترجم، جهت اختصار، از ذكر سند در ترجمه خوددارى نموده و تنها به ذكر نام معصوم، بسنده كرده است. در مواردى هم كه راوى در نقل روايت چنين گفته:

«از امام ... شنيدم» يا «در محضر امام ... بودم» يا «به امام ... گفتم» و از اين قبيل عبارات، نام آن راوى را با همين عبارات، آورده است.

اين كتاب، در شش جلد، توسّط انتشارات اسوه، در سال 1372 ش، (چاپ دوم) منتشر گرديده است.

2. كتاب من لايحضره الفقيه‌

از ديگر كتاب‌هاى چهارگانه شيعه، كتاب من لايحضره الفقيه‌، از تأليفات محمّد بن على ابن بابويه قمى، مشهور به شيخ صدوق (م 281 ق) است. اين كتاب نيز مكرّراً به فارسى شرح و ترجمه گرديده كه يكى از ترجمه‌هاى اخير آن، توسّط آقاى محمّد

[1]. از ايشان، ترجمه كتاب‌هاى حديثى ديگرى چون الخصال و الأمالى صدوق، تحف العقول، كمال الدين و تمام النعمة، بحار الأنوار( مجلّداتِ: السماء و العالم)، كنز الفوائد كراجِكى، الروضة من الكافى و... نيز منتشر شده است. ظاهراً نخستين اثر از اين مجموعه، ترجمه و شرح الخصال است كه در سال 1333 ش، از سوى مدرسه حضرت عبد العظيم در شهررى منتشر شده و عنوان مترجم آن،« شيخ محمدباقر خمينى، مشهور به كمره‌اى» ثبت شده است.