اين اثر- كه در اصل، پايان‌نامه دكترى آقاى حسين الحاج حسن (اهل لبنان) بوده-، در حوزه نقد حديث شيعه تدوين يافته است، گرچه در آن، مباحث خارج از موضوع و پراكنده نيز به چشم مى‌خورد.

نويسنده، متن خود را در شش باب و هر باب را در چند فصل، تنظيم نموده است كه برخى از موضوعات مطرح شده، بدين قرار است: سيره نبوى از ولادت تا بعثت، پديد آمدن حديث و پيشرفت‌هاى آن، شيوه‌ها و فنون ادبى در احاديث پيامبر صلى الله عليه و آله، اقسام حديث و كيفيت اخذ حديث، طرق و طبقات راويان، وضع حديث، جرح و تعديل، اصول نقد متن، علماى حديث و ديدگاه‌هاى نقدى ابن خلدون، مقايسه بين علماى تاريخ و علماى حديث.

چند پژوهش ديگر

يادآور مى‌شود مهم‌ترين كتاب‌هاى سده چهاردهم و پانزدهم در زمينه نقد و مفهوم شناسى حديث شيعه (در حدّ اطّلاع ما) همين مواردِ معرّفى شده است. البته مى‌توان در همين زمينه از كتاب‌ها و رساله‌هاى زير نيز نام برد:

1. أبو هريرة، سيّد عبد الحسين شرف الدين، قم: الشريف الرضى، 1372، دوم.

2. الا حاديث المقلوبة و جواباتها، الحاج آقا حسين الطباطبائى البروجردى، تعريب:

محمدرضا الحسينى الجلالى، قم: دار الحديث، 1374 ش.

3. تأثير مبانى فلسفى در تفسير متون دينى از ديدگاه امام خمينى‌، محمدرضا ارشادى نيا، قم: بوستان كتاب، 1384 ش.

4. التحريفات و التصرّفات فى كتب السنّة، السيّد على الميلانى، قم: امام على عليه السلام، 1379 ش.

5. الرسائل العشر فى الأحاديث الموضوعة فى كتب السنة، السيّد على الميلانى، قم:

ياران، 1376 ش.