در فصل دوم، زندگى‌نامه علّامه طباطبايى به اختصار آمده و كتاب‌ الميزان‌، معرّفى شده است.

در فصل‌هاى سوم تا هفتم، روايات در پنج موضوع جداگانه بررسى شده‌اند. در همه فصول، ابتدا بحثى نظرى از ديدگاه عالمان و ديدگاه علّامه درباره اين روايات، ارائه شده و سپس، شيوه برخورد علّامه در الميزان‌، بررسى شده است.

فصل سوم، به روايات تفسيرى اختصاص دارد و ديدگاه عالمان و علّامه درباره جايگاه روايات در تفسير مسئله استقلال قرآن در دلالت يا عدم آن، مطرح شده است.

فصل چهارم، به روايات اسباب نزول اختصاص يافته و بخصوص، چگونگى تميز آنها از ديگر روايات، مطرح شده است.

فصل پنجم، به رواياتى اختصاص دارد كه به‌گونه‌اى آيات را در حق ائمه معصوم عليهم السلام تفسير كرده‌اند.

در فصل ششم، روايات اعتقادى به بحث گذاشته شده و ديدگاه عالمان و علّامه طباطبايى درباره حجّيت خبرِ واحد در موضوعات اعتقادى، بررسى شده است.

فصل هفتم، به روايات داستانى اختصاص يافته و فصل هشتم، يعنى آخرين فصل كتاب به معيارهاى مشترك نقد پرداخته است و با مرورى بر فصول پيشين، جمع‌بندى كلّى ارائه شده است.

در خاتمه نيز چكيده‌اى از كتاب آمده و پس از ذكر منابع عربى و فارسى استفاده شده، فهرست جامعى از آيات و روايات به‌طور جداگانه، ارائه گرديده است.

5. نقد الحديث فى علم الرواية و علم الدراية

نوشته آقاى حسين الحاج حسن.

اين كتاب، در دو جلد به سال 1405/ 1985 م، توسّط مؤسّسة الوفاء در بيروت منتشر شده است.