4. تكملة منهاج الصالحين‌ (در فقه)؛

5. المسائل المنتخبة (در فقه)؛

6. مستحدثات المسائل‌ (در فقه)؛

7. تعليقة على العروة الوثقى‌ (در فقه)؛

8. منتخب الرسائل‌ (در فقه)؛

9. مناسك الحج‌ (در فقه)؛

10. معجم رجال الحديث‌ (در رجال).[1]

اكنون به اجمال به معرّفى كتاب رجالى آية اللَّه خويى خواهيم پرداخت.

مرورى بر «معجم رجال الحديث»

اين كتاب، يكى از مفيدترين آثار رجالى در دوران معاصر به شمار مى‌رود كه در 25 مجلّد، توسّط آية اللَّه سيّد ابوالقاسم موسوى خويى تأليف گرديده و به دفعات به چاپ رسيده است. اوّلين بار در 1398 ق، در نجف و سپس در قم و بيروت (1403 ق)، و چند بار ديگر در ايران به چاپ رسيده است كه چاپ پنجم آن، به سال 1413 ق، بوده است.

خصوصيات كتاب‌ معجم رجال الحديث‌ را مى‌توان در موارد زير بيان كرد:

1. هر آنچه از كسى نقل شده، همه از مصادر اصلى بوده و جز در مواردى كه در مصادر اصلى يافت نشده، از مصادر واسطه استفاده شده است.

2. در شرح حال هر شخص، همه راويان او و نيز كسانى كه وى از آنها در كتب اربعه به نقل روايت پرداخته، ذكر شده است.

3. در ذكر نام راويان، از همه اسامى به كار رفته در كتاب‌هاى رجال استفاده شده است.

به همين دليل، بعضاً نام يك راوى چندين بار به صور گوناگون به كار رفته است،

[1]. معجم رجال الحديث، ج 23، ص 20- 23( شرح حال خودْ نوشتِ مؤلّف).