العبادة؛ 9. النصوص المأثورة؛ 10. هداية النجدين و تفصيل الجندين‌.[1]

مرورى بر «نهاية الدراية»

كتاب‌ الوجيزة ى شيخ بهاء الدين عاملى، يكى از كتاب‌هاى مهم در زمينه دراية الحديث است كه از زمان تأليف تاكنون، وزانت و ارزش علمى خود را از دست نداده است. به همين دليل، سيّد حسن صدر، شرح نسبتاً مبسوطى از اين كتاب به نام‌ نهاية الدراية نگاشته كه به معرّفى آن مى‌پردازيم. اين مجموعه، در شش فصل و يك خاتمه، تنظيم شده است:

فصل اوّل، در معناى متن و سند

- تقسيم خبر به: متواتر و واحد

- تقسيم خبر به اعتبار راوى آن به: مستفيض، مشهور، غريب، عزيز و ...

- تقسيم خبر به: مرفوع، موقوف، متصل، مسند، معلق و ...

- تقسيم خبر به: مُعَنعَن، مُضمَر، عال و ...

- تقسيم خبر به: مسلسل، شاذ، نادر، مخالف و مشهور.

فصل دوم، حكم اقسام خبر

- تقسيم احكام اخبار به سه نوع: صدق و كذب، متواتر و آحاد، آنچه صدق يا كذبش دانسته مى‌شود يا احتمال آن مى‌رود؛

- بيان تفصيلى احكام اين انواع.

فصل سوم، در بيان بعضى اصطلاحات و القاب براى حديث مثل: مُعَلّل، مُدرَج، مُدَلّس، مقلوب، مُصحَّف، مَزيد و ....

- بيان انواع واضعان و برخى از موضوعات اخبار

- بيان مطالب مختلفى در معناى «الأقران» و «الدّبج»، «رواية السابق واللاحق»

[1]. نهاية الدراية، ص 51- 55.