نگاهى به زندگى آية اللَّه مرعشى نجفى‌

سيّد شهاب الدين محمّد حسين بن سيّد شمس الدين محمود حسينى مرعشى تبريزى نجفى، در روز پنج‌شنبه بيستم صفر 1315، در شهر نجف از پدرى عالم و مادرى فاضل، ديده به جهان گشود. نسب وى با 33 پشت به امام زين العابدين عليه السلام مى‌رسد. او مقدّمات علوم را نزد مادر بزرگش (مادرِ مادرش) تا كتاب‌ مغنى اللّبيب‌ آموخت، گرچه از آموزش‌هاى والدينش نيز بهره مى‌جست. سپس براى فراگيرى رياضيات، وارد مدارس جديد شد و پس از پايان دوره مدرسه، اين علوم را نزد سيّد ابوالقاسم موسوى خوانسارى و ميرزا محمود اهرى و ديگران، تلمّذ نمود. در كنار آن به فراگيرى علوم طب از پدرش و عرفان از ابوالحسن اخبارى هندى و ...

پرداخت.

آية اللَّه مرعشى، علوم حوزوى را نزد اساتيدى چون شيخ مرتضى طالقانى و سيّد محمّدكاظم خرّم‌آبادى و شيخ محمّد حسين سدهى اصفهانى و ميرزا على ايروانى آموخت و خارج فقه و اصول را نيز نزد شيخ ضياء الدين عراقى، شيخ احمد كاشف الغطاء، سيّد احمد بهبهانى و بسيارى از آيات عظام آن دوران، فراگرفت.

علاوه بر اينها، آية اللَّه مرعشى نجفى به آموختن از علماىِ غير امامى نيز توجّه داشت، چنان كه احاديث مروى از طرق زيديه را نزد جمال الدين احمد بن على كوكبانى، و رجال اهل سنّت را از عبد السلام كردستانى، نور الدين شافعى و سيّد عبد الوهاب افَندى حنفى و ... آموخت.

او در 27 سالگى به درجه اجتهاد نايل گشت و در سال 1342 ق، به قصد زيارت امام رضا عليه السلام عازم ايران شد و پس از مدّتى اقامت در جوار آن امام بزرگوار، عازم تهران شد و سپس در شعبان 1343 وارد شهر قم گرديد و از ابتداى اقامت در قم، به تدريس سطوح مختلف حوزه پرداخت و پس از وفات آية اللَّه حاج شيخ عبد الكريم حائرى يزدى (م 1355 ق)، تدريس خارج فقه و اصول را آغاز نمود.