[حديث] نهم

.اصل: [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ ب «قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لَا قَوْلَ إِلَا بِعَمَلٍ، وَلَا قَوْلَ وَلَا عَمَلَ إِلَا بِنِيَّةٍ، وَلَا قَوْلَ وَلَا عَمَلَ وَلَا نِيَّةَ إِلَا بِإِصَابَةِ السُّنَّةِ».

شرح: گفت رسول اللّه صلى الله عليه و آله كه: مقبول نيست گفتار، مگر با كردار. و مقبول نيست گفتار و كردار، مگر با قصد رضاى اللّه تعالى. و مقبول نيست گفتار و كردار و قصد رضاى اللّه تعالى، مگر با موافقت راه و روشى كه اللّه تعالى قرار داده در بيّناتِ محكماتِ جميع كتاب هاى او و آن، نهى از پيروى ظن و امر به سؤالِ «اهل الذكر» است.

[حديث] دهم

.اصل: [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، ع «مَا مِنْ أَحَدٍ إِلَا وَلَهُ شَرَةٌ وَفَتْرَةٌ، فَمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى سُنَّةٍ، فَقَدِ اهْتَدى، وَمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلى بِدْعَةٍ، فَقَدْ غَوى».

شرح: الشَّرَة (به فتح شين بانقطه و فتح راء بى نقطه مخفّفه و هاء): حرص دنيا؛ و مى تواند بود كه به كسر شين و تشديد راء و تاء باشد، به معنى رغبت در عبادت، چنانچه مى آيد در «كِتَابُ الْاءِيمَانِ وَالْكُفْرِ» در باب چهل و چهارم كه بعد از «بَابُ النِّيَة» است. الفَتْرَة (به فتح فاء و سكون تاء دونقطه در بالا و راء بى نقطه و تاء تأنيث): بى رغبتى در دنيا و سستى. يعنى: روايت است از جابر، از امام محمّد باقر عليه السلام جابر، گفت كه: امام گفت كه: هيچ كس نيست، مگر آن كه گاهى حرص دنيا دارد، مثل آنچه در اوّل سنّ هر كس مى دارد و گاهى سستى در طلب دنيا دارد، مثل آنچه هر كس را در وقت ملاحظه بى اعتبارى دنيا و مرگ عزيزان مى باشد. پس هر كه بوده باشد سستى او در طلب دنيا با موافقت راه و روشى كه اللّه تعالى قرار داده در بيّناتِ محكماتِ جميع كتاب هاى او و