قَلْبُه مرفوع و نايب فاعل است. حُبَّها منصوب و مفعول دوم است. يعنى: گفت رسول اللّه صلى الله عليه و آله كه: اِبا كرد اللّه تعالى براى صاحب بدعت، توفيق توبه را. گفته شد كه: اى رسول اللّه ! و چگونه است آن؟ گفت كه: براى اين كه به تحقيق، آشامانيده شده دل او دوستى بدعت، پس ترك بدعت نمى كند.

[حديث] پنجم

.اصل: [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ «قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إِنَّ عِنْدَ كُلِّ بِدْعَةٍ ـ تَكُونُ مِنْ بَعْدِي يُكَادُ بِهَا الْاءِيمَانُ ـ وَلِيّاً مِنْ أَهْلِ بَيْتِي، مُوَكَّلاً بِهِ ، يَذُبُّ عَنْهُ، يَنْطِقُ بِإِلْهَامٍ مِنَ اللّه ِ، وَيُعْلِنُ الْحقّ، وَيُنَوِّرُهُ، وَيَرُدُّ كَيْدَ الْكَائِدِينَ، يُعَبِّرُ عَنِ الضُّعَفَاءِ، فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ، وَتَوَكَّلُوا عَلَى اللّه ِ».

شرح: گفت رسول اللّه صلى الله عليه و آله كه: به درستى كه نزد هر بدعتى ـ كه واقع مى شود بعد از من [و] مكر كرده مى شود به آن بدعت، تصديق به آيات بيّناتِ محكماتِ ناهيه از پيروى ظن ـ امامى هست از خانواده من كه نگاهبان و موكّل است به آن تصديق. دفع مى كند از آن تصديق، مكر دشمن را (كه ممكن نيست علم به اكثر مسائل حلال و حرام) پس چاره نيست جز پيروى ظن. بيانِ اين، آن كه: گفتگو مى كند در مسائل حلال و حرام به وسيله تحديث ملائكه در شب قدر و مانند آن از جانب اللّه تعالى و آشكار مى كند حق معلوم به آيات بيّنات محكمات را و روشن مى كند آن را و برمى گرداند مكر مكر كنندگان را. گفتگو مى كند از جانب ضعيفان در دفع مكر مكر كنندگان. پس فكر عاقبت كار خود كنيد - اى هوشمندان - و كار خود را به خدا و گفته او در محكمات قرآن واگذاريد تا از اهل بدعت بگسليد و به آن امام حق پيونديد.