. راستگويى، مطابقت گفتار است با نهاده الهى .

61.اَلمُرائي ظاهِرُهُ جَميلٌ وَ باطِنُهُ عَليلٌ ؛ (1577)

.رياكار، ظاهرش زيباست و باطنش بيمار .

62.اَلمَطَلُ وَ المَنُّ مُنَكِّدَا الإحسانِ ؛ (1595)

.تعلّل ورزيدن و منّت نهادن ، از [ارزش] احسان مى كاهد .

63.اَلدُّعاءُ لِلسّائِلِ إحدَى الصَّدَقَتَينِ ؛ (1620)

.دعا كردن براى حاجتْ خواه ، يكى از دو صدقه است .

64.اَلإنصافُ يَرفَعُ الخِلافَ وَ يُوجِبُ الاِئتِلافَ ؛ (1702)

.انصاف داشتن ، اختلاف را از ميان برمى دارد و الفت مى آورد .

65.اَلصَّبرُ عَلى طاعَةِ اللّه ِ أهوَنُ مِنَ الصَّبرِ عَلى عُقُوبَتِهِ ؛ (1731)

.صبر كردن بر اطاعت از خداوند، آسان تر از صبر كردن بر كيفر اوست .

66.اَلعالِمُ مَن لا يَشبَعُ مِنَ العِلمِ وَ لا يَتَشَبَّعُ بِهِ ؛ (1740)

.دانشمند، كسى است كه از دانش، سيرى نپذيرد و به سيرى از آن نيز وانمود نكند .

67.اَلكَمالُ فِي ثَلاثٍ : اَلصَبرُ عَلَى النَّوائِبِ وَ التَوَرُّعُ فِى المَطالِبِ وَ إسعافُ الطّالِبِ ؛ (1777)

.كمال آدمى در سه چيز است : شكيبايى بر ناگوارى ها ، پارسايى در خواسته ها و برآوردنِ خواهشِ درخواست كننده .

68.اَلعارِفُ مَن عَرَفَ نَفسَهُ فَأَعتَقَها وَ نَزَّهَها عَن كُلِّ ما يُبَعِّدُها وَ يُوبِقُها ؛ (1788)

.عارف، كسى است كه خود را بشناسد و خويشتن را از هر چيزى كه [از راه راست] دورش مى كند و به هلاكتش مى اندازد ، آزاد و پاك گرداند .