شد در كتاب خداى- عزَّ و جلَّ- كه جبرئيل بر پيغمبر شما صلى الله عليه و آله نازل ساخته، موجود است. شما شنيده‌ايد قول خداى- عزَّ و جلَّ- را كه به پيغمبر شما صلى الله عليه و آله مى‌گويد كه:

«پس صبر كن، همچنان كه صبر كرده‌اند آنها كه صاحب عزم بودند از پيغمبران، و تعجيل مكن از جهت عذاب ايشان». بعد از آن فرمود خداى- عزَّ و جلَّ- كه: «به تحقيق كه دروغ‌گو ناميده شدند پيغمبران پيش از تو. پس صبر كردند بر آن كه ايشان را دروغ‌گو خواندند و آزار به ايشان رسانيدند».

پس حضرت فرمود كه: به تحقيق كه حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله [را] تكذيب كردند و پيغمبرانِ پيش از او را، و به ايشان، ايذا رسانيدند با تكذيب حق.

[آزمون‌هاى الهى براى مؤمنان‌]

بدان كه اين كلام شريف، دلالت مى‌كند بر آن كه ايمان بنده مؤمن، كامل نمى‌شود تا وقتى كه به بلاها مبتلا شود و از دشمنان و مخالفان، آزار و ايذا به او رسد و صبر و تحمّل نمايد و خشم خود را فرو خورَد و در اين صبر و تحمّل، توقّع رضاى الهى و مراتب عاليه آخرت داشته باشد.

و در باب ابتلاى مؤمن، احاديث بسيار وارد شده. از آن جمله، محمّد بن يعقوب كلينى رضى الله عنه از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود: از حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله سؤال كردند كه:

كيست كه ابتلاى او به بلاها در دنيا بيشتر باشد؟ فرمود: پيغمبران. ديگر، هر كس بهتر و به ايشان نزديك‌تر باشد، و به اين ترتيب. و مؤمن به قدر ايمانش مبتلا مى‌شود و به قدر خوبىِ اعمالش. پس هر كس كه ايمانش درست و عملش خوب است، بلاى او شديد مى‌باشد، و كسى كه ايمانش سبُك است و عملش ضعيف است، بلاى او كم مى‌باشد.[1] و از آن حضرت، روايت كرده كه فرمود: مؤمن، به منزله كفّه ترازو است. هر چند ايمانش زياده مى‌شود، ابتلايش زياده مى‌شود.[2] و از آن حضرت، روايت كرده كه فرمود: مردى حضرت‌[3] پيغمبر را به مهمانى طلبيد، و چون داخل خانه آن مرد شد، ديد كه مرغى خانگى‌[4] بر روى ديوار، تخم كرده و آن تخم، بر روى ميخى كه بر آن ديوار كوفته بودند، افتاده و بر آن ميخ قرار گرفته، به زير افتاد و نشكست. حضرت، از اين‌

[1]. الكافى، ج 2، ص 252، ح 2.

[2]. همان، ص 254، ح 10.

[3]. ب:« رسول خدا».

[4]. الف:« خانه‌اى».