وَ مِصْدَاقُ ذَلِكَ
كُلِّهِ فِى كِتَابِ اللَّهِ الَّذِى أنْزَلَهُ جَبْرَئِيلُ عَلَى نَبِيِّكُم صلى
الله عليه و آله، سَمِعْتُمْ قَوْلَ اللَّهِ- عزَّ و جلَّ- لِنَبِيّكُمْ صلى الله
عليه و آله: «فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ
لا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ»[1]، ثُمَّ قَالَ: «وَ لَقَدْ
كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلى ما كُذِّبُوا وَ أُوذُوا»[2]؛ فَقَدْ كُذّبَ
نَبِىُّ اللَّهِ وَالرُّسُلُ مِنْ قَبْلِهِ، وَ اوذُوا مَعَ التَّكْذِيبِ
بِالْحَقِّ.
پس، از خداى تعالى حذر
كنيد و از مخالفت او بپرهيزيد، اى طايفهاى كه نجات يافتهايد از غضب الهى! اگر
خداى تعالى، تمام كند نعمتى را كه به شما عطا كرده؛ زيرا كه تمام نمىشود امر شما
(يعنى تشيّع)، و متابعت حق تا وقتى كه بر سرِ شما بيايد آنچه بر سرِ صلحا كه پيش از
شما بودهاند، آمده، و تا وقتى كه مبتلا شويد به بلاهاى بدنى و مالى، يا امتحان
كرده شويد به تكاليف بدنى و مالى، و تا آن كه بسيار بشنويد از دشمنان الهى، سخنان
بد كه از آنها متأذّى شويد و صبر كنيد و تحمّل ايذا بكنيد، و تا آن كه در مقام
خوارى شما باشند و شما را دشمن دارند، و تا آن كه بارِ ظلم بر دوش شما گذارند و
شما تحمّل كنيد، و در اين تحمّل و صبر بر ايذاى دشمنان، طلب كنيد رضاى الهى و ثواب
آخرت را، و تا آن كه خشم عظيم را فرو خوريد و در آزارى كه به جهت رضاى الهى
مىكشيد از جانب دشمنان، و تا آن كه شما را از جهت آن كه پيروى حق مىكنيد،
دروغگو بنامند و با شما دشمنى كنند و كينه ورزند از براى متابعت حق، و شما صبر
كنيد بر[3] ايذايى كه
از ايشان به شما رسد. و دليل بر صدق همه آنچه مذكور