حضرت امير المؤمنين عليه السلام روايت مى‌فرمود كه: مست شدن، از جمله كبائر است و جنف در وصيّت، از جمله كبائر است.[1]

[چهلم: خطاكارى نمودن در مكّه‌]

چهلم از جمله كبائر، ظلم در مكّه است، هرچند ظلم ضعيفى باشد، چنانچه حق تعالى فرموده:

«وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ».[2] و ترجمه ظاهرش آن است كه: كسى كه در آن جا اراده بيرون رفتن از حق كند به ظلم كردن، مى‌چشانيم به او از عذاب دردناك. و ضمير، اگرچه راجع به مسجد الحرام است؛ امّا حكم، مخصوص به مسجد الحرام نيست، چنانچه از حديث ظاهر مى‌شود و ظلم در مكّه يا حرم، ظلم در مسجد الحرام است.

و ابن بابويه رحمه الله در فقيه، از حضرت امام جعفر صادق عليهم السلام روايت كرده كه: شخصى از تفسير [اين‌] آيه سؤال كرد. حضرت فرمود كه: هر ظلمى، الحاد است و زدن خدمتكار، بى گناهى كه از او سر زده باشد، از جمله اين الحاد است.[3] و به روايت ديگر، از آن حضرتْ روايت كرده كه فرمود: هر ظلمى كه آدمى بر نفس خود در مكّه كند، از دزدى يا ستم يا گرفتن چيزى و هر قِسم ظلمى، من آن را الحاد مى‌دانم.[4] و لهذا، جمعى كه دانايند، مى‌ترسند و پرهيز مى‌نمايند از ساكن شدن در مكّه، و بيرون آوردن كسى كه به حرمْ پناه برده باشد- هر گاه خيانت در غير حرم از او صادر شده باشد-، از جمله ظلمى است كه مذكور شد.

[چهل و يكم: گناهان كبيره ديگر]

و بدان كه گناهان كبيره، منحصر نيست در چهل امرى كه مذكور شد، با آن كه بعضى از اين انواع، مشتمل بر چند نوع بود. و شيخ زين الدين- قدّس اللَّه روحه- در شرح لمعه گفته كه: كبائر، به هفتصد نزديك‌تر است از هفت و هفتاد.[5] و چون اين اقسام از حاديث متعدّده و بعضى از آياتْ ظاهر مى‌شد كه از كبائر است، به تفصيلْ ذكر كرديم و غير اين چهل امر، بسيارى از معاصى است كه ظاهر اخبارى كه در باب وعيد و عِقاب آنها وارد شده، آن است كه از كبائر باشد و از بعضى آيات‌

[1]. تفسير العيّاشى، ج 1، ص 238، ح 111.

[2]. سوره حج، آيه 25.

[3]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 252، ح 2329.

[4]. همان‌جا.

[5]. شرح اللّمعة، ج 3، ص 129.