امكانات استفاده كنند، و هرگونه استفاده شخصى از امكانات عمومى، نامشروع است.

مشهور است كه امير مؤمنان عليه السلام، شبى وارد بيت المال شد و چگونگى تقسيم اموال را مى‌نوشت كه طلحه و زبير، نزد ايشان رسيدند. به محض ورود آنها، امام، چراغى كه در برابرش بود، خاموش كرد و دستور داد تا چراغى ديگر از خانه‌اش آوردند!

آنان كه از اين برخورد امام، شگفت زده شده بودند، سبب آن را پرسيدند. امام عليه السلام پاسخ داد:

كانَ زَيتُهُ مِن بَيتِ المالِ، و لا يَنبَغى أن نُصاحِبَكُم فى ضَوئِهِ.

روغن آن چراغ، از بيت المال بود؛ از اين رو، سزاوار نيست كه با شما در روشنايى‌اش هم‌نشينى كنيم![1]

در حكومت امام على عليه السلام در بهره‌گيرى از بيت المال، تفاوتى ميان نزديكان امام و ديگران وجود نداشت. يكى از نكات بسيار آموزنده در سيره علوى، اين است كه يك روز پيش از شهادت آن امام بزرگ، مردم بر او وارد شدند و گواهى دادند كه حقوق آنان را از بيت المال، به طور يكسانْ رعايت كرده، استفاده شخصى از بيت المال نداشته و با دورترين مردم در حكومت، همانند نزديك‌ترين آنان به او، رفتار شده است.[2]

[1] ر. ك: ح 226.

[2] ر. ك: ح 228.