76. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر آينه، مؤمن از خداوند سبحان و متعال، ادبى نيكو برگرفته است: چون بر او فراخ گيرد، او هم بر خويش گشاه‌دستى كند؛ و چون بر او تنگ گيرد، او هم [بر خود] تنگ‌گيرانه رفتار كند.

77. امام زين العابدين عليه السلام: از خوى‌هاى مؤمن است: بخشش به فراخور [گشاده‌روزى و] تنگ‌روزى و گشاده‌دستى به تناسب گشاده‌روزى.

78. امام صادق عليه السلام: هرگاه خداوند تبارك و تعالى بر شما كرم ورزيد، شما هم بخشش كنيد؛ و چون بر شما تنگ گرفت، شما نيز تنگ گيريد؛ و در بخشندگى، از خداوند، پيشى مگيريد، كه او بخشنده‌ترين است.

79. الكافى به نقل از سماعه، از امام صادق عليه السلام در پاسخ سَماعه كه از وى در باره وجوب زكات بر كسى كه بخشى از هزينه‌اش را مى‌تواند تأمين كند، سؤال كرده بود-: «بسا فقيرى كه از توانگر، اسرافكارتر باشد».

گفتم: چگونه فقير مى‌تواند از توانگر، اسرافكارتر باشد؟

فرمود: «توانگر، از آنچه به وى عطا شده، خرج مى‌كند و فقير، از آنچه به وى عطا نشده، هزينه مى‌نمايد!».

3/ 2 ميانه‌روى در مصرف‌

قرآن:

«و دست خويش به گردنت مبند [و بخل نورز و امساك مكن‌] و آن را يكسره مگشاى [و به گزاف و زياده‌روى، بخشش مكن‌]؛ زيرا [در اين صورت،] نكوهيده و درمانده مى‌نشينى».