4 / 1 ـ 6

راسخان در دانش

428.امام على عليه السلام : كجايند كسانى كه گمان كرده اند كه راسخان در دانش، آنهايند، نه ما؟ آنان دروغ مى گويند و به حقّ ما تجاوز مى كنند . خداوند ، ما را بالا برده و آنها را پست كرده است و به ما بخشيده و آنها را محروم ساخته است و ما را داخل كرده و آنها را بيرون برده است . در پرتو وجود ماست كه هدايت ، اعطا مى شود و پرده از نابينايى برگرفته مى شود .

429.امام على عليه السلام : خداوند ، فرمانبرى از واليان امر خود را كه به دين او مى پردازند، واجب ساخته است ، چنان كه فرمانبرى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را بر آنها واجب كرده است . خداوند مى فرمايد : «خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولو الأمرتان را اطاعت كنيد» . سپس خداوند، جايگاه واليان امرش را كه به تأويل كتابش علم و آگاهى دارند ، روشن كرده و مى فرمايد : «و اگر آن را به پيامبر و اولو الأمر خود ارجاع دهند ، قطعا از ميان آنان، كسانى اند كه [حقيقت] آن را در مى يابند» . همه مردم ، جز ايشان از شناخت كتاب او ناتوان اند ؛ زيرا آنان راسخان در دانش اند و در تأويل قرآن ، [از خطا] ايمن قرار داده شده اند . خداوند مى فرمايد : «و تأويل آن را هيچ كس نمى داند ، مگر خدا و راسخان در دانش» .

430.تفسير العيّاشى ـ به نقل از بريد بن معاويه ـ :از امام باقر عليه السلام مفهوم اين سخن خداوند را كه : «و تأويل آن را هيچ كس نمى داند ، مگر خدا و راسخان در دانش» جويا شدم . فرمود : «يعنى : تأويل همه قرآن را [نمى داند] ، مگر خدا و راسخان در دانش . پس پيامبر خدا، بالاترينِ راسخان است كه خداوند متعال ، هر تنزيل و تأويلى را كه بر او نازل كرده ، بدو آموخته است و خداوند ، چيزى بر او نازل نفرموده كه تأويل آن را بدو نياموخته باشد و جانشينانِ پس از او، همه آن را مى دانند . آنهايى كه نمى دانند ، گفتند : اينك كه تأويل آن را نمى دانيم ، چه بگوييم؟ خداوند به آنها پاسخ داد : «[راسخان در علم] مى گويند : ما به آن ايمان آورديم . همه آن، از جانب پروردگار ماست» . قرآن ، خاص دارد و عامّى و ناسخ و منسوخى و محكم و متشابهى و راسخان در دانش ، آن را مى دانند» .