1201.مصباح الزائر ـ در دعاى ندبه ـ :پس كشته شد آن كه كشته شد و به اسيرى رفت آن كه به اسيرى رفت و تبعيد شد آن كه تبعيد شد و قضاى الهى بر آنان چنان رفت كه اميد نيك فرجامى آن مى رود ... . پس بر پاكان اهل بيت پيامبر و على ـ كه درود خدا بر آن دو باد ـ بايد كه گريه كنندگان گريه كنند و ندبه گران بايد بر آنان ندبه كنند و براى همچون ايشان بايد اشك ها ببارند و ناله كنندگان، ناله سر دهند و شيون كنندگان، از دل، شيون بر آورند . [خداوندا! ]كجاست حسن؟ كجاست حسين؟ كجايند فرزندان حسين ؛ آن شايستگان و راستگويانى كه پس از يكديگر آمدند؟ كجايند آن راه ها[ى هدايت ]كه در پى هم آمدند و رفتند؟ كجايند آن برگزيدگان كه يكى از پى ديگرى آمدند؟ كجايند آن خورشيدهاى درخشان؟ كجايند آن ماه هاى تابان؟ كجايند آن ستارگان فروزان؟ كجايند آن نشانه هاى دين و اركان علم و معرفت ؟ر . ك : بحار الأنوار: ج27 ص207 (باب 9 «شدة محنهم وانهم أعظم الناس مصيبة وأنّهم عليهم السلام لا يموتون إلّا بالشهادة») و المناقب، ابن شهرآشوب: ج 2 ص 201 (فصل «فى ظلامة أهل البيت عليهم السلام ») .