2457.تاريخ الطبرى ـ به نقل از حارث بن كعب ـ: فاطمه دختر على عليه السلام به من گفت : به خواهرم زينب گفتم : اى خواهر ! اين مرد شامى (نعمان بن بشير) ، در طول همراهى ما ، به ما نيكى كرد . آيا چيزى دارى كه به او هديه بدهيم ؟ زينب گفت : به خدا سوگند ، جز طلاهايمان ، چيزى نداريم كه به او بدهيم . به او گفت[م] : طلاهايمان را به او مى دهيم . پس النگو و دستبند خود را برداشتم و النگو و دستنبد خواهرم را نيز گرفتم و آنها را براى او فرستاديم و از او عذر خواستيم و گفتيم : اين ، پاداش همراهى نيكو و خوش رفتارى ات با ماست . نعمان گفت : اگر آنچه با شما كرده بودم ، براى دنيا بود ، طلاهاى شما و كمتر از آن هم مرا راضى مى كرد ؛ امّا ـ به خدا سوگند ـ من اين كار را جز براى خدا و خويشاوندىِ شما با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نكردم .

ر . ك : ج 9 ص 415 (بخش يازدهم / فصل يكم / سوگوارى در مدينه / هنگام دريافت خبر) . و ج 10 ص 247 (بخش دوازدهم / فصل يكم / آنچه از دختران عقيل گزارش شده است) .

8 / 11

پيروزى ، از آنِ كيست ؟

2458.الأمالى ، طوسى ـ به نقل از عبد اللّه بن سَيابه ، از امام صادق عل: هنگامى كه على بن الحسين (زين العابدين) پس از شهادت حسين بن على ـ كه درودهاى خدا بر آن دو باد ـ [به مدينه] گام نهاد ، ابراهيم بن طلحة بن عبيد اللّه به استقبالش آمد و گفت : اى على بن الحسين ! چه كسى چيره گشت ؟ و ايشان ، سرش را پوشانده و در محمل ، نشسته بود . على بن الحسين عليه السلام به او فرمود : «اگر مى خواهى بدانى چه كسى پيروز شد ، هنگامى كه وقت نماز در رسيد ، اذان و سپس اقامه بگو» .