2888.الأغانى: رَباب دختر امرؤ القيس و مادر سَكينه دختر حسين عليه السلام ، بر شهادت همسرش حسين عليه السلام ، آن گاه كه شهيد شد ، مرثيه سرود و گفت: {0 آن كسى كه نورى بود و از آن پرتو مى گرفتند در كربلا كشته شد ، بى آن كه به خاكش بسپارند . 0} {0 اى نواده پيامبر صلى الله عليه و آله ـ كه خداوند از سوى ما جزاىِ نيكت دهد و تو را از خُسرانِ ميزان ها[ى اعمال ]برَهاند ! 0} {0 براى من ، كوهى سترگ بودى كه بِدان ، پناه مى جُستم و با ما ، هماره بر پايه مِهرورزى و دين، همنشينى مى كردى. 0} {0 از اين پس ، چه كسى يتيمان را در يابد؟ نيازمندان را چه كسى در يابد؟ و چه كسى مايه بى نيازى شود و هر تهى دستى بدو روى آورد؟ 0} {0 به خدا سوگند، [پس] از شما، شُويى نخواهم گرفت تا آن كه ميان ماسه و گِل ، دفن شوم. 0}
2889.تذكرة الخواصّ : گفته اند كه رَباب، دختر امرؤ القيس و همسر حسين عليه السلام ، سرِ ايشان را به دامان گرفت و بوسيد و چنين سرود: [2] 0 واى از مصيبت حسين! حسين را از ياد نمى برم كه تيغ هاى دشمنان ، او را هدف گرفتند . 0 0 او را در كربلا ، بر زمين افكنده ، رها كردند. خداوند ، دو سوىِ كربلا را هرگز سيراب مگردانَد! 0
[1] ر. ك: ج 1 ص 283 (بخش يكم / فصل پنجم / رباب) .[2] در معجم البلدان آمده «از همسر حسين عليه السلام ، عاتكه ، دختر عمرو بن نفيل ، نقل است كه چنين سرود».
نام کتاب : دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاریخ نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 10 صفحه : 225