[جلد اول‌]

پيش‌گفتار

اهميّت پزشكى‌

در حوزه علوم بشرى، پزشكى، سرآمد همه دانش‌هاست؛ چرا كه فلسفه ساير علوم، بهره‌ورى انسان از مواهب زندگى است و اين هدف، جز در پرتو سلامت جسم و جان، ميسّر نيست.[1] از اين رو، امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد:

بدان كه نه هيچ دانشى چون جُستن سلامت است و نه هيچ سلامتى چون سلامتِ دل.[2]

اين سخن، به روشنى نشان مى‌دهد كه از نگاه اسلام، طبّ روان، ارجمندتر از طبّ تن، و طبّ تن، ارزشمندتر از ساير علوم است. اين حديث نبوى نيز بدين معنا اشاره دارد كه مى‌فرمايد:

دانش بر دو گونه است: دانش دين‌ها و دانش بدن‌ها.[3]

طبابت، كار خداوند است‌

قرآن كريم، از ابراهيمِ خليل عليه السلام نقل مى‌كند كه فرمود:

[1] چنان كه از امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام روايت شده كه فرمود:« بِالعافِيَةِ توجَدُ لَذَّةُ الحَياةِ؛ لذّت زندگى با عافيت( سلامت) به دست مى‌آيد»( غرر الحكم، ح 4207).

[2] ر. ك: ج 1، ص 33 ح 4.

[3] ر. ك: ج 1، ص 33 ح 1.