«خداوند، شما را از خاك و سپس از نطفه آفريد و آن‌گاه، شما را جفت گردانيد. هيچ مادينه‌اى بار نگيرد و هيچ درازْعمرى، زندگى‌اى طولانى نمى‌كند و هيچ از عمر كس كاسته نشود، مگر آن كه در ديوانى ثبت باشد. اين كار، براى خداوند، آسان است»

«بى‌گمان، ما انسان را از نطفه‌اى آميخته بيافريديم تا او را بيازماييم. پس او را شنوايى بينا قرار داديم»

حديث‌

1100. الكافى‌ به نقل از حسين بن خالد: به امام كاظم عليه السلام گفتم: از پيامبر صلى الله عليه و آله برايمان روايت شده كه فرموده است: «هر كس شراب بخورد، تا چهل روز، نماز وى برايش حساب نمى‌شود».

امام عليه السلام فرمود: «درست گفته‌اند».

گفتم: چگونه تنها چهل روز براى وى نمازى حساب نمى‌شود، نه كمتر از آن و نه بيشتر؟

فرمود: «خداوند عز و جل، خلقتِ انسان را تقدير كرد. [در اين تقدير] چهل روز او را در حالت نطفه بداشت. سپس، او را از اين حالت، نقل داد و چهل روز عَلَقه گردانيد. سپس ديگر بار او را به حالى ديگر نقل داد و چهل روز مُضْغه بداشت. از اين رو، اگر انسان شراب بخورد، اين شراب، چهل روز، يعنى به اندازه روزهاى نقل خلقت وى [از مرحله‌اى به مرحله ديگر] در نرمه استخوان‌هاى وى مى‌مانَد».

امام عليه السلام سپس فرمود: «و همه آنچه مى‌خورَد نيز چنين است: خوراك و نوشاب او به مدّت چهل روز در نرمه استخوان‌هايش مى‌مانَد».

1101. امام صادق عليه السلام در توصيف خلقت انسان: آغاز آن، شكل دادن به جنين در رَحِم است؛ جايى كه نه چشمى آن را مى‌بيند و نه دستى بدان مى‌رسد. آن‌گاه، خداوند آن را تدبير مى‌كند تا به صورت انسانى بيرون آيد، كامل و برخوردار از

همه آنچه برپايى و درستى وى، بدانها وابسته است؛ يعنى اندام‌هاى درونى و اندام‌هاى بيرونى و كارگر، تا همه آنچه در تركيب اعضاى وى، يعنى تركيب استخوان، گوشت، پيه، مغز، پِى، رگ و غضروف‌ها وجود دارد.