ر . ك : آل عمران : 27 ، انعام: 96، اعراف: 54 ، يونس : 67 ، رعد : 3 ، ابراهيم : 33 ، حجّ : 61 ، مؤمنون : 80 ، نور: 44، فرقان: 47 و 62 ، نمل: 27 ، قصص : 73 ، روم : 23 ، لقمان : 29 ، فاطر : 13 ، يس: 37، زمر: 5 ، غافر: 61، حديد: 6 ، نبأ : 10 و 11 ، فجر : 1 و 4 .

حديث

3630.امام زين العابدين عليه السلام ـ در بخشى از دعاى بامداد و شامگاهش ـ: سپاس ، خداى را كه شب و روز را به قدرت خود آفريد و ميان آنها به نيروى خويش ، جدايى انداخت و براى هر يك ، حدّى معيّن و مهلتى محدود ، قرار داد و هر يك در ديگرى و آن را در اين داخل مى كند ، به تقديرى متناسب كه بندگانش را با آن ، تغذيه مى كند و مى پرورانَد . پس شب را براى ايشان آفريد تا در آن از حركت هاى خسته كننده و فعّاليت هاى رنج آور بياسايند و آن را لباس آسودگى و خواب آنان قرار داد تا بدان ، تمركز خاطر و قوّت يابند و به لذّت و شهوت خويش برسند . و روز را بر ايشان روشن ساخت تا در آن ، از فضل او بجويند و با آن به روزى اش دست يازند و در زمينش سير كنند تا به دنياى اكنونشان برسند و به آخرت پيش رويشان نيز دست يابند ، و خدا با اينها ، كارشان را سامان مى دهد و آنها را مى آزمايد و مى نگرد كه در هنگام اطاعتش و جايگاه واجباتش و موقعيت هاى احكامش ، چگونه اند «تا آنان را كه زشتكارى كرده اند ، به عملشان سزا دهد و آنان را كه نيكى كرده اند ، به نيكى پاداش دهد» . خدايا ! سپاس ، از آنِ توست بر شكافتن سپيده صبح و بهره مند كردن ما از روشنىِ روز و بينايى در طلب روزى و نگهدارى مان از گزند حوادث .