باب يازدهم: آفرينش شب و روز

قرآن

«و از نشانه هاى اوست ، شب و روز و خورشيد و ماه» .

«و اوست كه شب و روز و خورشيد و ماه را پديد آورد و هر يك در مدارى [معيّن] شناورند» .

«بى گمان ، در آمد و شدِ شب و روز و آنچه خداوند در آسمان ها و زمين آفريده ، نشانه هايى براى پرهيزگاران است» .

«و شب و روز را دو نشانه قرار داديم . پس نشانه شب را تيره و ناديدنى ، و نشانه روز را روشنى بخش قرار داديم تا فضلى از پروردگارتان بجوييد و شماره سال ها و حساب را بدانيد» .

«بگو : چه مى پنداريد اگر خدا ، شب را تا روز قيامت بر شما جاويد بدارد ؟ چه خدايى جز خداوند ، روشنى را براى شما مى آورد؟ آيا نمى شنويد؟» .

«بگو : چه مى پنداريد اگر خدا ، روز را تا قيامت بر شما جاويد بدارد ؟ چه خدايى جز خداوند ، شب را براى شما مى آورد تا در آن آرام گيريد ؟ آيا نمى بينيد؟» .