2754.امام على عليه السلام ـ در كوچاندن مردم براى مبارزه با شاميان ـ: اى كوفيان! آيا نمى نگريد؟ به خدا سوگند، من شما را با همان تازيانه اى زدم كه نابخردان را با آن پند مى دهم، و نمى بينم كه دست برداريد. شما را با همان تازيانه اى زدم كه حدود الهى را با آن اجرا مى كنم، و نمى بينم كه دست بكشيد. جز شمشيرم چيزى نمانده است و من مى دانم كه به اذن خدا چه چيزى شما را راست مى سازد؛ ولى دوست ندارم كه با شما به زبان شمشير حرف بزنم. شگفت از شما و شاميان است! پيشواى آنان خدا را نافرمانى مى كند و آنان مطيع اويند، و پيشواى شما مطيع خداست و شما نافرمانى اش مى كنيد. اگر بگويم: به سوى دشمنتان بكوچيد، مى گوييد: سرما نمى گذارد. فكر مى كنيد دشمن شما مثل شما احساس سرما نمى كند؟ ولى شما مثل آن گروهى هستيد كه پيامبر خدا به آنان فرمود: در راه خدا بكوچيد. بزرگانشان گفتند: در گرما كوچ نكنيد و خداوند هم به پيامبرش فرمود: «بگو: آتش دوزخ ، گرم تر است، اگر مى فهميدند» . به خدا سوگند ، اگر با اين شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم تا مرا دشمن بدارد، دشمن نمى دارد و اگر همه دنيا را به كام كافر بريزم، مرا دوست نخواهد داشت و اين بدان جهت است كه تقدير الهى اين گونه بر زبان پيامبر امّى نيز جارى شده است كه: «مؤمنى تو را دشمن نمى دارد و كافرى دوستدار تو نمى شود» و ناكام و زيانزده است آن كه بار ستم و دروغ بر دوش كشد. اى كوفيان! شما را به خدا ، بر پيكار با دشمنتان شكيبا باشيد ؛ وگرنه خداوندْ كسانى را بر شما مسلّط مى كند كه شما از آنان به حق سزاوارتريد، و آن گاه آنان شما را شكنجه خواهند داد . پس خداوند هم آنان را به دست شما يا هرگونه كه بخواهد ، عذاب مى دهد. آيا از كشته شدن با شمشير به مرگ در بستر روى مى آوريد؟ گواه باشيد كه از پيامبر خدا شنيدم كه مى فرمود: «مرگ در بستر، دشوارتر از ضربت هزار شمشير است».