مى رسند ـ بيانگر نزول آيه در روز غدير (هجدهم ذى حجّه سال دهم هجرى) هستند. [1] اين احاديث، موافق قرآن هستند و راهى جز پذيرفتن آنها وجود ندارد ؛ زيرا در تاريخ زندگى پيامبر اسلام، بجز روز غدير خم، روزى با ويژگى هايى كه اين آيه بر آن تأكيد دارد، يافت نمى شود. در اين روز بود كه با تعيين رهبر آينده جهان اسلام از سوى خداوند متعال، اميد كفّارى كه مى پنداشتند آيين اسلام به شخص پيامبرِ آن ، قائم است و با مرگ او نخواهند گذاشت تداوم پيدا كند، به يأس گراييد. در اين روز بود كه برنامه هاى اسلام براى اداره آينده جهان، كامل شد و با تعيين شخصيت بزرگى چون امام على عليه السلام ـ كه به استثناى نبوّت، همتاى پيغمبر اسلام بود ـ [2] به جانشينى پيامبر صلى الله عليه و آله ، نعمت خداوند بر امّت اسلامى كامل گرديد و بر اساس همين كامل بودن برنامه هاى اسلام براى تكامل مادّى و معنوى جامعه بشر بود كه اسلام به عنوان كامل ترين دين تكامل بخشِ انسان، مورد پذيرش خداوند متعال قرار گرفت . مراسم عمامه گذارى ويژه امام على عليه السلام در روز غدير خم، [3] برنامه برگزارى مراسم سلام رهبرى [4] بر امام عليه السلام در آن روز، تبريك صحابه [5] بزرگ پيامبر صلى الله عليه و آله به على عليه السلام در آن روز، اَشعار حَسّان بن ثابت، [6] اعلام روز غدير به عنوان بزرگ ترين عيد اسلامى، [7] و اسناد و قرائن تاريخى و حديثى فراوان ديگر، همه مؤيّد اين است كه روز كامل